Leanid Zaiko
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 sierpnia 1948 |
| Kandydat nauk ekonomicznych | |
| Alma Mater | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Białoruski Państwowy Uniwersytet Ekonomiczny |
| Okres zatrudn. |
?–? |
| Instytut |
Instytut Doskonalenia Zawodowego Nauczycieli Nauk Społecznych |
| Okres zatrudn. |
1986–? |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
?–1997 |
| Prorektor ds. nauki | |
| Instytut |
Instytut Doskonalenia Zawodowego Nauczycieli Nauk Społecznych |
| Okres spraw. |
1986–? |
| Dziekan | |
| Wydział |
Wydział Ekonomiczny Europejskiego Uniwersytetu Humanistycznego |
| Okres spraw. |
?–1997 |
Leanid Fiodarawicz Zaiko (biał. Леанід Фёдаравіч Заіко, ros. Леонид Фёдорович Заико, Leonid Fiodorowicz Zaiko; ur. 23 sierpnia 1948 w Grodnie) – białoruski ekonomista, kandydat nauk ekonomicznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora), docent; prorektor Instytutu Doskonalenia Zawodowego Nauczycieli Nauk Społecznych, dziekan Wydziału Ekonomicznego Europejskiego Uniwersytetu Humanistycznego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 23 sierpnia 1948 roku w Grodnie, w obwodzie grodzieńskim Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1970 roku ukończył Białoruski Państwowy Uniwersytet Ekonomiczny. Uzyskał stopień kandydata nauk ekonomicznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora) i został docentem. Temat jego dysertacji kandydackiej brzmiał: Współczesna reformistyczna teoria współzarządzania. Pracował jako asystent, starszy wykładowca i docent w Białoruskim Państwowym Uniwersytecie Ekonomicznym, kierownik Katedry Teorii Ekonomicznej. Od 1986 roku pełnił funkcję prorektora ds. nauki Instytutu Doskonalenia Zawodowego Nauczycieli Nauk Społecznych. Następnie pracował jako dziekan Wydziału Ekonomicznego Europejskiego Uniwersytetu Humanistycznego. Od 1997 roku był dyrektorem Instytutu Badań Niezależnych Narodowego Centrum Inicjatyw Strategicznych „Wschód-Zachód”. Od 1999 roku pełnił funkcję prezesa Centrum Analitycznego „Strategia”[1].
Od 1997 roku wchodził w skład Rady Ekspertów Rady Ministrów Republiki Białorusi ds. Rozwoju Gospodarczego. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Koordynacyjnej Białoruskiego Stowarzyszenia Fabryk Myśli. Współpracował z mediami, prowadził programy telewizyjne „Rozmowy na tematy międzynarodowe”' i „Ekonomikst”[1].
Prace[edytuj | edytuj kod]
- Ekonomiczeskoje souprawlenije. Mińsk: 1983. (ros.).;
- Za Wielikoj kitajskoj stienoj. Mińsk: 1992. (ros.).;
- (we współautorstwie): Nacyonalno-gosudarstwiennyje intieriesy Riespubliki Biełaruś. Mińsk: 1999. (ros.).;
a także ponad 200 innych publikacji, w tym dotyczących Belgii, Niemiec i Federacji Rosyjskiej[1].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Leanid Zaiko jest rozwiedziony[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.