Legato

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gitara bez i z legato.

Legato (pol. powiązane)[1][2][3] – sposób artykulacji w grze na instrumentach muzycznych, w której kolejne dźwięki są grane płynnie, bez najmniejszych przerw między nimi[1][2][3]. W ten sposób tworzy się kilkunastonutowe „potoki” dźwięku, w których nie sposób jednoznacznie wyodrębnić pojedynczych dźwięków. W naturalny sposób legato zamyka się we frazie. Przeciwieństwem tego sposobu artykulacji jest staccato (pol. oddzielone), pośrednie zaś sposoby artykulacji określa się jako non-legato oraz mezzo staccato[2].

Wykonanie na różnych instrumentach[edytuj | edytuj kod]

  • W grze na gitarze terminem „technika legato” określa się wydobywanie (najczęściej grupy) dźwięków wyłącznie palcami lewej ręki: opuszcza się palec na strunę zdecydowanym ruchem tak, by struna uderzyła o próg (ang. hammer-on) lub/oraz szarpie ją w momencie podnoszenia palca ze struny (ang. pull-off). W grze techniką legato uderzenia palców prawej ręki (lub piórka trzymanego w prawej dłoni) są sporadyczne i służą głównie do akcentowania frazy albo grania pierwszego dźwięku rozpoczynającego grupę[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Legato | Muzykoteka Szkolna [online], www.muzykotekaszkolna.pl [dostęp 2017-06-17] (pol.).
  2. a b c LEGATO - Encyklopedia Muzyki - RMF Classic [online], www.rmfclassic.pl [dostęp 2017-06-17] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-17].
  3. a b Italian Musical Terms [online], www.musictheory.org.uk [dostęp 2017-06-17] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-09].
  4. Techniki gry na gitarze [online], www.gitaradlapoczatkujacych.pl [dostęp 2017-06-17].