Leonard Jarosz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prezydent Sądu Obwodowego w Nowym Sączu | |
| Okres |
od marca 1872 |
| Poseł do austriackiej Rady Państwa
kadencja VII | |
| Okres |
od 22 września 1885 |
| Przynależność polityczna |
Koło Polskie |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Leonard Jarosz (Jarosch) (ur. 3 lipca 1822 we Lwowie, zm. 31 grudnia 1885 w Nowym Sączu) – prawnik, galicyjski sędzia i poseł do austriackiej Rady Państwa.
Ukończył gimnazjum we Lwowie, oraz wydział prawa uniwersytetu lwowskiego. Studia prawnicze uzupełniał w Wiedniu, gdzie uzyskał tytuł doktora praw (1842)[1]. Po powrocie do Galicji pracował jako auskultant w Sądzie Szlacheckim (Landrecht) w Tarnowie (1843-1850)[2] następnie oddelegowany był aktuariuszem Sądu Karnego (Criminal Gericht) w Wiśniczu (1851-1855)[3] Następnie radca przy Sądzie Obwodowym (Kreisgericht) w Tarnowie (1856-1859)[4] Jednocześnie był komisarzem kameralnym i zastępca asesora przy IV Skarbowym Sądzie Rejonowym w Tarnowie (1856-1859)[5]. Potem był radcą Sądu Krajowego w Krakowie (1860-1872)[6] od 1870 w randze radcy wyższego sądu krajowego. Członek Komisji Państwowej dla egzaminów prawniczych w Krakowie (1864-1872)[7]. Od marca 1872[1] był prezydentem Sądu Obwodowego w Nowym Sączu (1872-1885)[8]. Był właściwym organizatorem tego ostatniego, współcześnie doceniali jego wkład w rozwój sądownictwa w nowosądeckim okręgu sądowym[1]. Oprócz długotrwałej działalności w sądownictwie galicyjskim zajmował się też zagadnieniami teoretycznymi, był m.in. autorem projektu ustawy o obiegach hipotecznych w Galicji[9]. Filantrop i darczyńca, wspierał uboższą część społeczeństwa, m.in. fundował posagi dla ubogich panien i wspierał młodych przedsiębiorców sądeckich. Fundator szkoły rolniczej w Nowym Sączu[9].
Poseł do austriackiej Rady Państwa VII kadencji (22 września 1885 – 31 grudnia 1885), wybranym w kurii IV (gmin wiejskich) w okręgu wyborczym nr 4 (Nowy Sącz–Limanowa–Nowy Targ–Grybów). Członek Koła Polskiego w Wiedniu. Po jego śmierci mandat objął 16 marca 1886 po dodatkowym wyborach Adolf Vayhinger[10].
Rodziny nie założył
Odznaczony[edytuj | edytuj kod]
Orderem Żelaznej Korony trzeciej klasy (1885)[11] Honorowy obywatel miasta Nowego Sącza (1885)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Tomasz J. Kotliński, Poczet sędziów krakowskich – cz. VIII/XXVII – Leonard Jarosz, „Krakowskie Zeszyty Sądowe” 2015, nr 5, s. 93.
- ↑ Provinzial-Handbuch der Königriche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1843, s. 180; 1844, s. 180; 1845, s. 189; 1846, s. 194; 1847, s. 194; 1848, s. 210; 1849, s. 214; 1850, s. 230.
- ↑ Provinzial-Handbuch der Königriche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1851, s. 279; 1852, s. 266; 1853, s. 271; 1854, s. 280; Provinzial-Handbuch Krakauer Vervaltungs-Gebietes für das Jahr 1855, s. 167.
- ↑ Provinzial-Handbuch Krakauer Vervaltungs-Gebietes für das Jahr 1856, s. 232; 1857, s. 146; 1858, s. 146; 1859, s. 148.
- ↑ Provinzial-Handbuch Krakauer Vervaltungs-Gebietes für das Jahr 1856, s. 243; 1857, s. 157; 1858, s. 157; 1859, s. 164.
- ↑ Provinzial-Handbuch Krakauer Vervaltungs-Gebietes für das Jahr 1860, s. 132; 1861, s. 134; Handbuch des Lemberger Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1862, s. 154; 1863, s. 156; 1864, s. 162; 1865, s. 161; 1866, s. 159; Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1867, s. 244; 1868, s. 244; 1869, s. 147; Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870, s. 160; 1871, s. 135; 1872, s. 139.
- ↑ Handbuch des Lemberger Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1864, s. 22; 1865, s. 274; 1866, s. 274; Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1867, s. 564; 1868, s. 587; 1869, s. 368; Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870, s. 378; 1871, s. 375; 1872, s. 359.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873, s. 154; 1874, s. 175, 182; 1875, s. 172; 1876, s. 173; 1877, s. 131; 1878, s. 120; 1879, s. 118; 1880, s. 107; 1881, s. 117; 1882, s. 118; 1883, s. 121; 1884, s. 123; 1885, s. 123.
- ↑ a b Robert Tabaszewski, Powstanie i organizacja c. k. Sądu Obwodowego w Nowym Sączu w latach 1855–1914, „Rocznik Sądecki” t. XLV, 2017, s. 108.
- ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996, s. 392.
- ↑ Odznaczenia, „Pogoń” nr 22 z 1885, s. 6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz J. Kotliński, Poczet sędziów krakowskich – cz. VIII/XXVII – Leonard Jarosz, „Krakowskie Zeszyty Sądowe” 2015, nr 5, s. 92–94.