Liechtensteinische Kraftwerke
47°10′29,5″N 9°30′40,5″E/47,174861 9,511250 Maszynownia elektrowni wodnej Samina w Vaduz, największej elektrowni LKW. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
Im alten Riet 17 |
| Data założenia |
1923 (jako Landeswerk Lawena) |
| Prezes |
Philipp Elkuch |
| Udziałowcy |
100% Liechtenstein |
| Zatrudnienie |
159 |
| Dane finansowe (2020) | |
| Przychody |
90 999 000 CHF |
| Aktywa |
380 748 000 CHF |
| Kapitał własny |
322 704 000 CHF |
Położenie na mapie Liechtensteinu  | |
| 47°10′29,5″N 9°30′40,5″E/47,174861 9,511250
| |
| Strona internetowa | |
Liechtensteinische Kraftwerke (LKW) – przedsiębiorstwo państwowe w Liechtensteinie założone w 1923 roku (jako Landeswerk Lawena), którego zadaniem jest pozyskiwanie, przesyłanie oraz dostarczanie energii elektrycznej na terenie Księstwa. Siedziba znajduje się w Schaan, a jedynym udziałowcem jest państwo Liechtenstein. Firma świadczy także usługi w zakresie wykonywania instalacji elektrycznych oraz sprzedaży i naprawy urządzeń elektrycznych, jest także właścicielem Liechtensteinische Solarstrom Anstat, które zajmuje się usługami fotowoltaicznymi[1]. Firma jest również udziałowcem w firmach Repartner Produktions AG (ok. 10% udziałów) oraz Evolution AG (ok. 12% udziałów)[1] i za ich pośrednictwem angażuje się w rynek energetyczny w innych krajach niemieckojęzycznych. Prezesem zarządu firmy od 2016 roku jest Philipp Elkuch[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Elektryfikacja Liechtensteinu rozpoczęła się w XIX wieku, kiedy tkalnia w Triesen i przędzalnia w Vaduz stworzyły elektrownie na własne potrzeby[3]. W 1901 roku w Vaduz powstała pierwsza elektrownia publiczna, która funkcjonowała do 1927 roku[3]. Na początku XX wieku sieć energetyczna szybko się rozbudowała i rozpoczął się import energii z austriackiego Feldkirch. W 1923 roku założono firmę Landeswerk Lawena, której celem było utworzenie elektrowni wodnej Lawena. W 1927 roku w Lawenie wyprodukowano pierwszy prąd[3].
Przedsiębiorstwo Liechtensteinische Kraftwerke zostało powołane przy okazji budowy drugiej elektrowni w kraju – elektrowni Samina w 1947 roku i było następcą Landeswerk Lawena[4]. Wybudowanie nowej elektrowni w 1949 roku pozwoliło uzyskać częściową niezależność energetyczną i rezygnację z importu energii z Feldkirch. Jednak szybko okazało się, że elektrownie Lawena i Samina nie są w stanie zapewnić wystarczającej ilości prądu dla funkcjonowania Księstwa. Jeszcze w 1949 roku LKW podpisało umowę o wymianie energii z dwiema szwajcarskimi elektrowniami. Od 2004 Liechtensteinische Kraftwerke importuje energię z Vorarlbergu, a od 2007 z Berna[4].
W 1998 roku Liechtensteinische Kraftwerke otrzymała licencję na świadczenie usług telekomunikacyjnych w Liechtensteinie. W związku z liberalizacją rynku w latach 2002-2005 LKW straciło pozycję monopolisty, ale zgodnie z umową z 2006 między LKW, a główną konkurencją, inną państwową firmą – TeleNet AG, to LKW zarządza wszystkimi sieciami telekomunikacyjnymi, elektrycznymi i telewizyjnymi na terenie Księstwa, natomiast spółka TeleNet świadczy usługi telekomunikacyjne[4].
Pod koniec XX wieku LKW chciało wybudować elektrownie wodne na Renie w okolicy Balzers/Trübbach i Ruggell/Salez[5]. W 1994 roku władze Liechtensteinu odrzuciły projekt z powodu dużego ryzyka dla środowiska i wód gruntowych w kraju[5].
Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]
Liechtensteinische Kraftwerke posiada 12 elektrowni wodnych w Liechtensteinie, których łączna produkcja wynosi 72 000 MWh (18% zapotrzebowania kraju), a dodatkową energię wytwarza 18 systemów fotowoltaicznych. LKW musi zatem importować sporą część energii, jednak energia wytwarzana w Księstwie pokrywa potrzeby wszystkich gospodarstw domowych[6].
Elektrownie wodne LKW[edytuj | edytuj kod]
| Elektrownia | Gmina | Rok
uruchomienia |
Produkcja |
|---|---|---|---|
| Wasserkraftwerk Samina | Vaduz | 1949 | 54 000 MWh[7] |
| Wasserkraftwerk Lawena | Triesen | 1927 | 14 000 MWh[8] |
| Wasserkraftwerk Mühleholzquellen | Vaduz | 1986 | 2 600 MWh[9] |
| Wasserkraftwerk Letzana | Triesen | 2003 | 683 MWh[6] |
| Trinkwasserkraftwerk Schlosswald | Vaduz | 1994 | 2 000 MWh[6] |
| Trinkwasserkraftwerk Steia | Eschen (Nendeln) | 2000 | 223 MWh[6] |
| Trinkwasserkraftwerk Schaaner Quelle | Schaan | 2010 | 111 MWh[6] |
| Trinkwasserkraftwerk Maree | Vaduz | 2007 | 89 MWh[6] |
| Trinkwasserkraftwerk Stieg | Vaduz | 2007 | 52 MWh[6] |
| Trinkwasserkraftwerk Wissa Stä | Planken | 2009 | 50 MWh[6] |
| Trinkwasserkraftwerk Wasserchöpfquellen | Triesenberg (Malbun) | 2011 | 21 MWh[6] |
| Trinkwasserkraftwerk Meierhof | Triesen | 2012 | 15 MWh[6] |
| Trinkwasserkraftwerk Kopfquellen | Balzers | 2015 | 10 MWh[6] |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b LKW - Kraftwerke & Anlagen [online], www.lkw.li [dostęp 2021-08-05].
- ↑ LKW - Zahlen & Fakten [online], www.lkw.li [dostęp 2021-08-05].
- ↑ a b c Elektrifizierung – Historisches Lexikon [online], historisches-lexikon.li [dostęp 2021-08-05] (niem.).
- ↑ a b c Liechtensteinische Kraftwerke (LKW) – Historisches Lexikon [online], historisches-lexikon.li [dostęp 2021-08-05] (niem.).
- ↑ a b Rheinkraftwerke – Historisches Lexikon [online], historisches-lexikon.li [dostęp 2021-08-05] (niem.).
- ↑ a b c d e f g h i j k LKW - Kraftwerke & Anlagen [online], www.lkw.li [dostęp 2021-08-05].
- ↑ LKW - Wasserkraftwerk Samina [online], www.lkw.li [dostęp 2021-08-05].
- ↑ LKW - Wasserkraftwerk & Museum Lawena [online], www.lkw.li [dostęp 2021-08-05].
- ↑ LKW - Wasserkraftwerk Mühleholzquellen [online], www.lkw.li [dostęp 2021-08-05].