Linia tramwajowa Alessandria – Casale Monferrato

Linia tramwajowa
	Alessandria – Casale Monferrato
	Dane podstawowe
Lokalizacja	Królestwo Włoch
Zarządca	Tramvie a Vapore della Provincia di Alessandria
Długość	31,1 km
Rozstaw szyn	1445 mm
Sieć trakcyjna	brak (napęd parowy)
Prędkość maksymalna	20 km/h
	; Tramwaje w San Salvatore Monferrato
	Historia
Rok otwarcia	1880
Rok zawieszenia ruchu	1935
Przebieg
Legenda
eksploatowana / istniejąca
	Multimedia w Wikimedia Commons

Linia tramwajowa Alessandria – Casale Monferrato – istniejąca w latach 1880–1935 linia tramwaju międzymiastowego, która łączyła Alessandrię z Casale Monferrato przez gminy Castelletto Monferrato, San Salvatore Monferrato, Mirabello i Occimiano we Włoszech.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Historia linii rozpoczyna się 7 kwietnia 1880 roku, kiedy to w Sali Konsularnej Ratusza Miejskiego w Alessandrii omówiono i przyjęto wniosek z 16 kwietnia 1876 roku dotyczący budowy dwóch linii tramwajów parowych: jednej z Alessandrii do Sale, drugiej z Alessandrii do Casale Monferrato^[1]. Wnioskodawcami byli Domenico Bellisomi i Ercole Belloli^[1].

Inauguracja linii Alessandria – Sale i Alessandria – Casale odbyła się 1 sierpnia 1880 r. w obecności ministra sprawiedliwości Tommaso Villi, parlamentarzystów z prowincji Alessandria i prefekta^[1]. W październiku 1881 r. Belloli i Bellisomi, w międzyczasie nagrodzeni Orderem Korony Włoch^[2], sprzedali linię belgijskiemu przedsiębiorstwu Società Anonima delle Tramvie a Vapore della Provincia di Alessandria^[3], założonemu rok wcześniej w Brukseli i upoważnionemu do działania we Włoszech od lutego 1881 r.^[4]

Z biegiem czasu linia ta, podobnie jak inne linie obsługiwane przez belgijskie przedsiębiorstwo, nie była już w stanie zaspokoić potrzeb miejscowej ludności, oferując usługi o coraz gorszej jakości. 1 kwietnia 1927 r. zamknięto ruch na odcinku między San Salvatore a Casale Monferrato^[5]; pozostała część linii została zlikwidowana w 1935 r.^[6]

Opis[edytuj | edytuj kod]

Linia tramwajowa była jednotorowa o rozstawie szyn 1445 mm. Jej długość była równa 31,1 km. Maksymalne nachylenie trasy wynosiło 60‰, minimalny promień łuku 30 m, a maksymalna dopuszczalna prędkość 20 km/h^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c OrazioO. Messina OrazioO., ValentinoV. Ricci ValentinoV., MarcoM. Gandini MarcoM., Storia dei trasporti alessandrini, Alessandria: SOGED-ATM, 1998, s. 11 (wł.).
↑ FrancescoF. Ogliari FrancescoF., FrancoF. Sapi FrancoF., Scintille tra i monti. Storia dei trasporti italiani, t. 8–9, Mediolan 1968, s. 139–140 (wł.).
↑ Messina, Ricci, Gandini, s. 12.
↑ Dekret królewski nr 28 z dnia 3 lutego 1881 r., opublikowany w Dzienniku Urzędowym Królestwa Włoch nr 45 z dnia 24 lutego 1881 r.
↑ Ogliari, Sapi, t. 9, s. 561.
↑ DomenicoD. Molino DomenicoD., Città e binari: Casale Monferrato, „I Treni Oggi”, 16, styczeń 1982, s. 14 (wł.).
↑ Ogliari, Sapi, t. 9, s. 764.

[:1-1] OrazioO. Messina OrazioO., ValentinoV. Ricci ValentinoV., MarcoM. Gandini MarcoM., Storia dei trasporti alessandrini, Alessandria: SOGED-ATM, 1998, s. 11 (wł.).

[:0-2] FrancescoF. Ogliari FrancescoF., FrancoF. Sapi FrancoF., Scintille tra i monti. Storia dei trasporti italiani, t. 8–9, Mediolan 1968, s. 139–140 (wł.).

[3] Messina, Ricci, Gandini, s. 12.

[4] Dekret królewski nr 28 z dnia 3 lutego 1881 r., opublikowany w Dzienniku Urzędowym Królestwa Włoch nr 45 z dnia 24 lutego 1881 r.

[5] Ogliari, Sapi, t. 9, s. 561.

[6] DomenicoD. Molino DomenicoD., Città e binari: Casale Monferrato, „I Treni Oggi”, 16, styczeń 1982, s. 14 (wł.).

[7] Ogliari, Sapi, t. 9, s. 764.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]