Ludwik Politalski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Politalski
Herb
Herb Ostoja
sędzia grodzki ostrzeszowski
subdelegat grodzki piotrkowski
burgrabia grodzki ostrzeszowski
wojski mniejszy radomszczański (1765-1768)
miecznik radomszczański (1768-1769)
wojski większy radomszczański (1769-1776)
Rodzina

Politalscy herbu Ostoja

Data śmierci

18 kwietnia 1776

Ojciec

Marcin Politalski

Matka

Joanna Grzegorzewska

Żona

Anna Wężykówna Rudzka

Ludwik Politalski herbu Ostoja (zm. 18 kwietnia 1776) – sędzia grodzki ostrzeszowski, subdelegat grodzki piotrkowski, burgrabia grodzki ostrzeszowski, wojski mniejszy radomszczański, miecznik radomszczański, wojski większy radomszczański, elektor króla Stanisława Augusta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ludwik Politalski był synem Marcina i Joanny z Grzegorzewskich. Ożenił się z Anną Wężykówną Rudzką. Sprawował liczne urzędy. Według S. Uruskiego był subdelegatem grodzkim piotrkowskim[1]. W roku 1764 uczestniczył w elekcji króla Stanisława Augusta Poniatowskiego[2][1] jako burgrabia grodzki ostrzeszowski[3]. Tego roku miał pełnić funkcję sędziego grodzkiego ostrzeszowskiego[4]. W latach 1765-1768 sprawował urząd wojskiego mniejszego radomszczańskiego. Dnia 8 marca 1768 roku objął urząd miecznika radomszczańskiego, który pełnił do połowy 1769 roku. W dniu 10 maja 1769 roku rozpoczął sprawowanie urzędu wojskiego większego radomszczańskiego, który piastował aż do śmierci. Zmarł 18 kwietnia 1776 roku[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. XIV, s. 196.
  2. O. Pietruski, Elektorów poczet którzy niegdyś głosowali na elektów Jana Kazimierza roku 1648, Jana III. roku 1674, Augusta II. roku 1697, i Stanisława Augusta roku 1764, najjaśniejszych królów polskich, wielkich książąt litewskich, it.d., it.d., it.d, Lwów 1845, s. 279.
  3. a b Urzędnicy województw łęczyckiego i sieradzkiego XVI–XVIII wieku. Spisy, A. Gąsiorowski (red.), Kórnik 1993, s. 127, 129-130.
  4. J. Kobierzycki, Przyczynki do dziejów ziemi sieradzkiej, Warszawa 1915, cz. II, s. 86.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • . Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. XIV, s. 196-197.
  • J. Kobierzycki, Przyczynki do dziejów ziemi sieradzkiej, Warszawa 1915.
  • Urzędnicy województw łęczyckiego i sieradzkiego XVI–XVIII wieku. Spisy, A. Gąsiorowski (red.), Kórnik 1993.
  • O. Pietruski, Elektorów poczet którzy niegdyś głosowali na elektów Jana Kazimierza roku 1648, Jana III. roku 1674, Augusta II. roku 1697, i Stanisława Augusta roku 1764, najjaśniejszych królów polskich, wielkich książąt litewskich, it.d., it.d., it.d, Lwów 1845.