Lupus Hellinck

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lupus Hellinck
Data i miejsce urodzenia

ok. 14941496
Axel

Data i miejsce śmierci

14 stycznia (?) 1541
Brugia

Gatunki

muzyka poważna, muzyka renesansu

Zawód

kompozytor

Lupus Hellinck, także Wulfaert[1][2][3], Wulfardus[1] (ur. około 14941496 przypuszczalnie w Axel, zm. prawdopodobnie 14 stycznia 1541 w Brugii[1][2][3][4]) – franko-flamandzki kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1506–1511 był chórzystą przy kolegiacie św. Donacjana w Brugii[1][2][3]. Po przypuszczalnie dwuletniej nauce poza miastem[1] wrócił do Brugii i w latach 1513–1515 ponownie działał przy tej kolegiacie jako kościelny[1][2][3]. Między 1515 a 1519 rokiem uzyskał święcenia kapłańskie[1] i w 1519 roku został klerykiem kolegiackim[1][2]. Od 1521 do 1523 roku prowadził chór przy kościele NMP, a następnie wrócił do kolegiaty św. Donacjana, gdzie do śmierci kierował kapelą[1][2][3].

Jego twórczość kompozytorska obejmuje kilkanaście mszy i motetów na 4 i 5 głosów, opracowania chorałów ewangelickich w języku niemieckim na 4 głosy oraz 4-głosowe chansons do tekstów francuskich i flamandzkich[1][2][3][4]. Wszystkie msze Hellincka należą do gatunku missa parodia i oparte zostały głównie o motety Jeana Richaforta oraz jego własne[1]. W swoich utworach stosował gęstą fakturę z niewielką ilością pauz, wprowadzał liczne dysonanse, w mszach i motetach imitacja lub konstrukcja swobodna z samodzielnym prowadzeniem głosów zdecydowanie przeważa nad homorytmią[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 172. ISBN 83-224-0453-0.
  2. a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1520. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. a b c d e f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 373. ISBN 0-674-37299-9.
  4. a b Melvin P. Unger: Historical Dictionary of Choral Music. Lanham: Rowman & Littlefield, 2023, s. 208. ISBN 978-1-5381-2433-8.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]