Małgorzata Szczęśniak
| Data urodzenia |
1954 |
|---|---|
| Dziedzina sztuki |
scenografia |
| Odznaczenia | |
| |
Małgorzata Szczęśniak (ur. 1954[1]) – polska scenografka i autorka kostiumów współtworząca duet artystyczny z Krzysztofem Warlikowskim[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1972 ukończyła Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie[3]. Później studiowała na Wydziale Filozofii i Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1981–1984 studiowała na Wydziale Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Wśród jej profesorów na ASP byli Andrzej Kreütz Majewski (promotor jej pracy dyplomowej) oraz Lidia i Jerzy Skarżyńscy[3].
Jest żoną Krzysztofa Warlikowskiego[4], z którym regularnie współpracuje od pierwszej połowy lat 90. Była autorką scenografii i kostiumów do niemal wszystkich jego spektakli, zarówno przedstawień teatralnych, jak i operowych[3].
Jej prace niejednokrotnie były prezentowane na wystawach indywidualnych i zbiorowych w Europie. W 1990 Szczęśniak brała udział w Quadriennale Scenografii w Pradze, w 1994 pokazała swoje prace na Wystawie Młodych Scenografów w Katowicach. W 2007 roku powróciła na praskie Quadriennale, gdzie jej projekty reprezentowały polską sztukę scenograficzną. W 2008 roku otwarto wystawę jej prac w centrum kulturalnym „La Bellone” w Brukseli (kuratorka: Ewa Toniak). Wystawie towarzyszyła publikacja i pierwsza monografia twórczości scenografki : Pojawia się i znika. Małgorzata Sczęśniak. Wystawa projektów scenograficznych. W lipcu 2013 w Nowym Teatrze w Warszawie architektka Aleksandra Wasilkowska przygotowała wystawę Pojawia się i znika. Architektura scenografii Małgorzaty Szczęśniak[3][5]. W 2015 otrzymała nagrodę za najlepszą scenografię na Festiwalu Boska Komedia za pracę przy spektaklu Francuzi Warlikowskiego. Jury w uzasadnieniu stwierdziło, że „scenografia wciąga widzów w wielość przedstawionych światów, by doświadczali ciągłości rozwoju dramatu poprzez stworzenie silnie osadzonego w przestrzeni poczucia czasu”[6].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
Postanowieniem prezydenta RP Bronisława Komorowskiego z 22 czerwca 2015 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w pracy twórczej i działalności artystycznej, za osiągnięcia w promowaniu polskiej kultury” i 1 lipca tego roku udekorowana tym odznaczeniem[7][8].
W 2021 została wyróżniona nagrodą International Opera Award[9].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Jej młodszy brat Paweł Szczęśniak (ur. 1958) był jednym z założycieli kawiarni Prowincja i Nowa Prowincja w Krakowie.
Realizacje – scenografia (wybór)[edytuj | edytuj kod]
- 1992: Auto da fé
- 1993: Kochankowie piekła (Teatr Ludowy w Krakowie)
- 1993: Markiza O. (Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 1993: Zdrada (Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, reż. Marek Fiedor)
- 1993: Trucizna teatru (Teatr Nowy w Poznaniu, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 1994: Oleanna (Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, reż. Paul Lampert)
- 1994: Kupiec wenecki (Teatr im. Wilama Horzycy Toruń, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 1997: Elektra (Teatr Dramatyczny w Warszawie, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 1997: Tancerz mecenasa Kraykowskiego (Teatr Powszechny w Radomiu, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 1998: Perykles (Piccolo Teatro w Mediolanie, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 1999: Hamlet (Teatr Rozmaitości w Warszawie, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2003: Ubu Rex (Teatr Wielki w Warszawie, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2003: Dybuk (Teatr Rozmaitości w Warszawie w koprodukcji z Wrocławskim Teatrem Współczesnym, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2004: Makbet (Staatstheater w Hanowerze, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2005: Krum (Teatr Rozmaitości w Warszawie w koprodukcji ze Starym Teatrem w Krakowie, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2006: Wozzeck (Teatr Wielki w Warszawie, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2006: Madame de Sade (Tonnel Groep w Amsterdamie, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2006: Ifigenia w Taurydzie (Opera Paryska, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2007: Anioły w Ameryce (Teatr Rozmaitości w Warszawie, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2009: (A)pollonia (Nowy Teatr w Warszawie, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2009: Król Roger (Opera Paryska, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2010: Macbeth (Theatre La Monnaie Bruksela, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2010: The Rake's Progress (Staatsoper Berlin, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2011: Opowieści afrykańskie według Szekspira (Nowy Teatr w Warszawie, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2012: Marylin Mongoł (Teatr Ateneum w Warszawie, reż. Bogusław Linda)
- 2012: Poppea e Nerone (Teatro Real, Madryt, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2013: Kabaret warszawski, (Nowy Teatr w Warszawie, reż. Krzysztof Warlikowski)
- 2015: Francuzi (Nowy Teatr w Warszawie, reż. Krzysztof Warlikowski)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Katalog Biblioteki Narodowej
- ↑ Widzieć świat inaczej. Wywiad z Małgorzatą Szczęśniak [online], www.afiszteatralny.pl [dostęp 2016-11-14].
- ↑ a b c d Monika Mokrzycka-Pokora: Małgorzata Szczęśniak. culture.pl. [dostęp 2013-12-21]. (pol.).
- ↑ Mike Urbaniak: Małgorzata Szczęśniak. Związki zawodowe i małżeńskie. wysokieobcasy.pl, 2013-08-05. [dostęp 2013-12-21]. (pol.).
- ↑ Izabela Szymańska: Brokat miesza się ze śmiercią – scenografie Małgorzaty Szczęśniak. wyborcza.pl, 2013-07-10. [dostęp 2013-12-21]. (pol.).
- ↑ Werdykt jury 8. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia. boskakomedia.pl, 13 grudnia 2015. [dostęp 2018-01-12].
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 851.
- ↑ Odznaczenia dla twórców i mecenasów kultury. prezydent.pl, 1 lipca 2015. [dostęp 2015-07-01].
- ↑ International Opera Awards 2021: Polacy nagrodzeni w czterech kategoriach [online], Culture.pl [dostęp 2021-05-11] (pol.).