Marceli Aleksander Remiszewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Marceli Aleksander Remiszewski (ur. 10 września 1889, w Bóbrce, zm. 15 grudnia 1938 w Poznaniu) – polski inżynier budowlany, porucznik saperów Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Marceli Aleksander Remiszewski urodził się 10 września 1889 roku w Bóbrce, w rodzinie Wiktora (1853-1919) i Jadwigi Karoliny z Karpińskich (1864-1944). Był wnukiem Marcelego Remiszewskiego, ros. Марцелий Бартоломеевич Ремишевский (ur. 1804 w Płocku, zm. 18 maja 1887 w Warszawie), pułkownika[1] Armii Imperium Rosyjskiego. Młodszy brat, Kazimierz Stanisław Remiszewski (ur. 15 lutego 1891 roku w Krośnie, zm. 29 maja 1964 roku w Gdyni) był kapitanem piechoty Wojska Polskiego i ojcem Teresy Remiszewskiej, prekursorki samotnego kobiecego żeglarstwa w Polsce[2].

11 czerwca 1919 roku został przeniesiony z 14 pułku piechoty do Wydziału Żandarmerii Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[3]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w VI batalionie kolejowym, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 3 pułk wojsk kolejowych w Poznaniu[4]. W latach 1921–1924 był odkomenderowany na Politechnikę Lwowską celem ukończenia studiów. W międzyczasie, w wyniku rozformowania 3 pułku wojsk kolejowych, został przeniesiony do 1 pułku Saperów Kolejowych w Krakowie[5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 22. lokatą w korpusie oficerów kolejowych[6]. W 1928 roku pełnił służbę w Korpusie Kadetów Nr 1 we Lwowie[7]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[8]. Do swojej śmierci pracował w firmie H. Cegielski S.A. na stanowisku kierownika Działu Konstrukcji Żelaznych. Zmarł 15 grudnia 1938 roku w Poznaniu. Pochowany 18 grudnia 1938 roku na nieistniejącym obecnie cmentarzu świętego Marcina przy ulicy Towarowej w Poznaniu[9]. Marceli Aleksander Remiszewski był żonaty z Marią Bilońską (1906–1977).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej św. Aleksandra w Warszawie ; 72/162/0/-/109: Akta urodzeń, zgonów i małżeństw, 1887
  2. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 254, 1005.
  3. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 71 z 28 czerwca 1919 roku, poz. 2299.
  4. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 374, 843.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 987, 994. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 896, 907.
  6. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 268.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 636, 641.
  8. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 351, 994.
  9. ↑ Nekrolog w „Dzienniku Poznańskim” nr 289 z 18 grudnia 1938 roku, s. 8.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marceli_Aleksander_Remiszewski&oldid=64927326”