Marcin Łyskanowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcin Łyskanowski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1930
Warszawa

Data i miejsce śmierci

6 października 2013
Wołomin

Profesor doktor habilitowany nauk medycznych
Specjalność: higiena szkolna, historia medycyny, psychiatria
Alma Mater

Akademia Medyczna w Warszawie (1955)

Doktorat

1968

Habilitacja

1970

Profesura

1986 prof. nadz, 1995 prof zw.

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Marcin Łyskanowski (ur. 11 listopada 1930 w Warszawie, zm. 6 października 2013 w Wołominie) – polski prozaik, lekarz psychiatra, historyk medycyny i nauczyciel akademicki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grób profesora Marcina Łyskanowskiego na cmentarzu Bródnowskim

Uczęszczał do VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie[1], w którym uzyskał maturę (1949)[2]. Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie (1955)[1]. W 1968 r. otrzymał stopień doktora, w 1970 r. doktora habilitowanego, w 1986 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1995 r. zwyczajnym[1]. W latach 1972–2001 był kierownikiem Zakładu Historii Medycyny Akademii Medycznej, a w latach 1972–1977 prezesem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny. Był jednym z założycieli Unii Polskich Pisarzy Medyków, od 1978 jego prezesem, członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Historii Medycyny, w latach 1977–1993 zastępcą redaktora naczelnego „Archiwum Historii i Filozofii Medycyny” oraz, w latach 1990–1992, członkiem Komitetu Historii Nauki i Techniki PAN. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 65B-5-5)[3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Mury cytadeli (1962)
  • Zapiski warszawskiego konsyliarza (1965)
  • Ostatnie sprawozdanie archiatra (1967)
  • Portret mistrza medycyny (1970)
  • Testament mistrza chirurgii (1974)
  • Medycyna i lekarze dawnej Warszawy (1974)
  • Gwiazda doktora Oczki (1977)
  • Siedem zwycięstw medycyny (1979)
  • Doktor Karol S. (1980)
  • Doktor Grodecki (1982)
  • Rejony doktora Grodeckiego (1983)
  • Sokrates uczeń Hipokratesa (1987)
  • Miłość w domu obłąkanych (1991, wydana pod pseudonimem Ludwik Międzyborski)

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Został odznaczony m.in. odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1974) i Złotym Krzyżem Zasługi (1980)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Współcześni polscy pisarze i badacze literatury: słownik biobibliograficzny, Tom 5, L–M. Jadwiga Czachowska (red), Alicja Szałagan (red.). Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1997, s. 202–203. ISBN 83-02-05444-5.
  2. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1949. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-02-09].
  3. Marcin Łyskanowski [nekrolog] [online], nekrologi.wyborcza.pl, 11 października 2013 [dostęp 2019-08-19].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Prof. dr hab. Marcin Łyskanowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-05-29].