Maria Quitéria
 Quiteria na portrecie Domenico Failuttiego (1920) | |
| podporucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Główne wojny i bitwy | |
Maria Quitéria (ur. 27 lipca 1792 w Feira de Santana, zm. 21 sierpnia 1853 w Salvador[1]) – brazylijska żołnierka w stopniu podporucznika uznawana za bohaterkę narodową[2].
Służyła w brazylijskiej wojnie o niepodległość w latach 1822–1823 w stroju mężczyzny. Nazywana jest „Brazylijską Joanną d’Arc”[3]. Quitéria była pierwszą kobietą, która służyła w jednostce wojskowej w Brazylii[4].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się na farmie w pobliżu Feira de Santana w obecnym stanie Bahia jako córka właściciela ziemskiego. W 1792 roku zaczęła uczyć się jeździć konno i używać broni, asystując przy polowaniach[1]. Po śmierci matki zaczęła opiekować się rodzeństwem[2].
W lipcu 1822 roku miała wyjść za mąż, lecz zarządcy prowincji Bahia opowiedzieli się za księciem Pedro de Braganzą, który postulował niepodległość Brazylii i aby wesprzeć zbrojne powstanie zaczęli wysyłać emisariuszy do poboru. Kiedy delegacja przybyła do Feira de Santana, ojciec Marii nie został powołany jako wdowiec z małoletnimi dziećmi (żadne z nich nie było w wieku wojskowym). Maria jednak zgodziła dołączyć do oddziałów niepodległościowych, mimo że nie dostała na to zgody ojca. Uciekła do domu swojej przyrodniej siostry i obcięła włosy, po czym jako mężczyzna zgłosiła się do pobliskiego miasta Cachoeira, aby zaciągnąć się do lokalnego pułku artylerii. Mimo iż ojciec zgłosił się do jednostki i ujawnił prawdziwą płeć córki, udało jej się pozostać w szeregach ze względu na swoją dyscyplinę i umiejętności posługiwania się bronią, co nie umknęło jej przełożonym[1].
Od października 1822 roku do czerwca 1823 roku wzięła udział w kilku bitwach przeciwko wojskom portugalskim na terenie prowincji Bahia, wykazując się zaangażowaniem i odwagą podczas starć. W lipcu 1823 roku została kadetem[5], a po zakończeniu kampanii wojennych w Bahia, w dniu 20 sierpnia 1823 roku została awansowana na stopień podporucznika przez cesarza Piotra I w pałacu w Rio de Janeiro[1].
Po zakończeniu wojny Maria Quitéria powróciła do Feira de Santana, pogodziła z ojcem i zawarła małżeństwo. Po śmierci męża przeniosła się wraz z córką do miasta Salvador, gdzie umarła w wieku 61 lat. Jej szczątki zostały pochowane w Kościele Najświętszego Sakramentu Świętej Anny w Nazare[1][6]. Do końca życia była analfabetką[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Maria Quitéria [online], web.archive.org, 10 kwietnia 2012 [dostęp 2020-06-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-10].
- ↑ a b c María Quitéria de Jesús, The heroine of Brazil [online], Amura Yachts & Lifestyle [dostęp 2020-06-03] (ang.).
- ↑ Hendrik Kraay, Bahia's Independence: Popular Politics and Patriotic Festival in Salvador, Brazil, 1824-1900, McGill-Queen's Press - MQUP, 11 lipca 2019, ISBN 978-0-7735-5798-7 [dostęp 2020-06-03] (ang.).
- ↑ Lourdes Nassif, Quitéria lutou pelo Exército, mas só 120 anos depois mulheres foram admitidas [online], GGN, 28 stycznia 2015 [dostęp 2020-06-03] (port. braz.).
- ↑ Cadete Maria Quitéria – Quadro Complementar de Oficiais - Patronos [online], Exército Brasileiro [dostęp 2020-06-03] (port. braz.).
- ↑ Saiba onde estão restos mortais das três mulheres ícones da luta pela independência do Brasil na Bahia [online], G1 [dostęp 2020-06-03] (port. braz.).