Mauzoleum Juliuszów w Glanum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mauzoleum Juliuszów w Glanum
Symbol zabytku nr rej. PA00081449
Ilustracja
Państwo

 Francja

Miejscowość

Saint-Rémy-de-Provence

Typ budynku

mauzoleum/cenotaf

Ukończenie budowy

ok. 30–20 p.n.e.

Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Mauzoleum Juliuszów w Glanum”
Ziemia43°46′35,0″N 4°49′51,6″E/43,776389 4,831000

Mauzoleum Juliuszów w Glanum – monumentalny pomnik pamiątkowy z czasów rzymskich, znajdujący się w ruinach antycznego Glanum w Saint-Rémy-de-Provence we francuskim departamencie Delta Rodanu. Od 1840 roku posiada status monument historique, w kategorii classé (zabytek o znaczeniu krajowym)[1].

Budowla została wzniesiona około 30–20 p.n.e.[2] przez członków zromanizowanej rodziny galijskiej. Ufundowali ją trzej bracia, synowie Gajusza Juliusza, ku czci swojego ojca i dziada[2][3]. Nazwisko wskazuje, że rodzina przypuszczalnie otrzymała rzymskie obywatelstwo za poparcie udzielone Juliuszowi Cezarowi podczas wojny galijskiej[3][4]. Ponieważ nie znaleziono komory grobowej, nie jest do końca pewne, czy budowla pełniła funkcję mauzoleum, czy też była cenotafem[4].

Mauzoleum składa się z trzech części. Najniżej znajduje się podium ozdobione reliefami przedstawiającymi walczących żołnierzy i sceny polowania, przypominające swoim wyglądem wielkie rzymskie sarkofagi[3][4]. Części środkowej nadano formę bramy o czterech wejściach (gr. tetrapylon, łac. quadrifrons). Jej archiwolty posiadają zworniki w kształcie głowy Meduzy, architraw ozdobiony jest natomiast wizerunkami potworów morskich, smoków, gryfów i trytonów, na trzech ze ścian także w formie trzymaczy z dyskiem słonecznym[4]. Na szczycie bramy wyryta jest łacińska inskrypcja o treści:

SEX.L.M.IULIEI.C.F.PARENTIBUS.SUEIS[4]

Szczytowa część budowli ma postać niewielkiego monopteru. Wewnątrz niego umieszczono dwie figury przedstawiające mężczyzn odzianych w togi – przypuszczalnie osoby, którym mauzoleum było poświęcone[3]. Nie zachowały się oryginalne głowy postaci, w swojej dzisiejszej formie będące XIX-wieczną rekonstrukcją[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mausolée dit Tombeau des Jules. [w:] base Mérimée [on-line]. ministère français de la Culture. [dostęp 2020-05-11]. (fr.).
  2. a b Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 770. ISBN 1-884964-80-X.
  3. a b c d Fred S. Kleiner: A History of Roman Art. Boston: Wadsworth, 2016, s. 130-131. ISBN 978-1-305-88512-7.
  4. a b c d e f James Bromwich: The Roman Remains of Southern France: A Guide Book. London: Routledge, 1993, s. 217-219. ISBN 0-415-00837-9.