Mieczysław Stodolski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Stodolski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1881
Miradze

Data i miejsce śmierci

20 stycznia 1960
Warszawa

Dyrektor Dyrekcji Kolei w Krakowie
Okres

od 1934

Poprzednik

Aleksander Bobkowski

Następca

Józef Wołkanowski

Dyrektor Dyrekcji Kolei w Poznaniu
Okres

od 1945
do 1950

Poprzednik

Ludwig Holtz

Następca

Józef Pieprzyk

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny)
Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Kazimierz Stodolski (ur. 15 kwietnia 1881 w Miradzach, zm. 20 stycznia 1960 w Warszawie) – polski inżynier i urzędnik kolejowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Wiktora (zm. 1902) i Marii z Nagórskich (1842–1907)[1]. Ukończył gimnazjum w Kaliszu. Studiował na wydziale mechanicznym Politechniki Warszawskiej, ukończył w 1909[2] Kijowski Instytut Politechniczny Imperatora Aleksandra II (Національний технічний університет України „Київський політехнічний інститут імені Ігоря Сікорського”). Z kolejnictwem związany od 1909, m.in. jako urzędnik w Ministerstwie Kolei Żelaznych, starszy referent Departamentu Mechanicznego i Zasobów w Ministerstwie Komunikacji[3], naczelnik wydziału mechanicznego Dyrekcji Kolei w Poznaniu (1930–1932), zastępca dyrektora (1932–1934) i dyrektor Dyrekcji Kolei Państwowych w Krakowie (1934), dyrektor Departamentu Mechanicznego i Zasobów Kolejowych w Ministerstwie Komunikacji (od lipca 1934)[4], dyrektor Dyrekcji Kolei w Poznaniu (1945–1950). W 1937 był także Prezesem Ligi Popierania Turystyki[5].

W drugiej połowie 1945 został wybrany prezesem zarządu reaktywowanego Aeroklubu Poznańskiego[6].

Od 4 stycznia 1914 był mężem Eugenii z d. Michno (1886–1967), z którą miał córkę Annę (ur. 1914)[7] i syna Stefana (1919–2002), podporucznika AK, ps. Sobol, walczącego w powstaniu warszawskim[8].

Zmarł w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 269-1-14,15)[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: WIKTOR STODOLSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-08].
  2. ↑ a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 292. [dostęp 2021-08-11].
  3. ↑ Dz. Urz. Min. Komunikacji Nr 2 z 9 lutego 1928 r. Zawiadomienia: Skład Wyższej Komisji Dyscyplinarnej przy Ministerstwie Komunikacji orzekającej w II instancji od dnia i stycznia 1928 roku.
  4. ↑ Głos Mazowiecki : katolickie pismo codzienne. R. 2, 1934 nr 156 (11 VII), Płock, 1934 [dostęp 2020-02-08].
  5. ↑ „Tydzień Gór” : Wisła (Śląsk), 15-22 sierpnia 1937 / [Liga Popierania Turystyki, Polskie Koleje Państwowe].
  6. ↑ Aeroklub Poznański [online], www.aeroklub.poznan.pl [dostęp 2020-02-08].
  7. ↑ Mieczysław Stodolski [online], geni_family_tree [dostęp 2021-01-18] (pol.).
  8. ↑ Powstańcze Biogramy - Stefan Stodolski [online], www.1944.pl [dostęp 2021-01-18] (pol.).
  9. ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie państwowej”.
  10. ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi na polu rozwoju kolejnictwa i pracy społecznej”.
  11. ↑ M.P. z 1939 r. nr 86, poz. 195 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  12. ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 118 „za zasługi położone w dziele organizacji administracji Kolejowej oraz odbudowy i uruchomienia komunikacji i transportu kolejowego na terenie kraju”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Henryk Zięba: Monografia Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Poznaniu 1945–1992, ZDOKP Poznań 1993, s. 880.
  • egz. mieś. Inżynier Kolejowy.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Biogram Mieczysława Stodolskiego, [w:] Hanna Łaskarzewska: Bohdana Korzeniowskiego przygoda bibliotekarska, Roczniki Biblioteczne 52, 2008, s. 145.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Stodolski&oldid=71089119”