Mikołaj Francose
| Data śmierci |
między 10 września 1731 a czerwcem 1732 |
|---|---|
| Małżeństwo |
Angelika Renardówna |
| Dzieci |
Mikołaj Francose |
Mikołaj Baptista Francose, Mikołaj Francoże, Mikołaj Francoze[1] (zm. między 10 września 1731 a czerwcem 1732) – sekretarz królewski na dworze władcy Polski i elektora Saksonii Augusta II Mocnego, właściciel Marywilu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był najprawdopodobniej synem, a z całą pewnością sukcesorem, warszawskiego kupca Jana Baptysty Francose, któremu w 1693 królewicz Jakub Ludwik Sobieski umorzył skrypt dłużny[2]. W 1716 Mikołaj Francose dokonał legatu na kwotę 2 tysiące złotych polskich na rzecz Szpitala św. Łazarza w Warszawie[3]. W źródłach występował najczęściej jako sługa królewicza Sobieskiego[4]. Otrzymał od niego Marywil jako zastaw za niespłaconą pożyczkę w wysokości 30 tysięcy bitych talarów[5]. Od 1721 na zlecenie królewicza nadzorował prace remontowe na terenie tego rezydencjonalno-handlowego kompleksu[2]. Pierwszą żoną Mikołaja Francose była Angelika Renardówna, krewna pułkownika wojsk saskich Jana Baptysty Renarda, którą poślubił 15 stycznia 1707 w katedrze św. Jana w Warszawie[6]. Z tegoż małżeństwa pochodził syn Mikołaj. W 1721 ożenił się z wdową po rezydencie królewskim Franciszku Drianie, Konstancją Gille[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Aleksander Gieysztor, Janusz Durko, Warszawa, jej dzieje i kultura, Warszawa 1980, s. 124, 649.
- ↑ a b Jarosław Pietrzak, Jak Marywil budowano. Powstanie warszawskiego kompleksu rezydencjonalno-handlowego, „Almanach Warszawy”, t. 11, Warszawa 2017, s. 63.
- ↑ F. Giedroyć, Rys historyczny Szpitala św. Łazarza w Warszawie, „Pamiętnik Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego”, t. 92, z. 3, Warszawa 1896, s. 631.
- ↑ Jarosław Pietrzak, Jak Marywil budowano. Powstanie warszawskiego kompleksu rezydencjonalno-handlowego, „Almanach Warszawy”, t. 11, Warszawa 2017, s. 63, przyp. 112.
- ↑ Aleksander Gieysztor, Jarosław Durko, Warszawa, jej dzieje i kultura, Warszawa 1980, s. 124.
- ↑ Metryka ślubu Mikołaja Baptisty Francose i Angeliki Renardówny.
- ↑ Adam Boniecki, Herbarz polski. T. 5: Dowiattowie – Gąsiorkowicz., Warszawa 1902, s. 306.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Boniecki Adam, Herbarz polski. T. 5: Dowiattowie – Gąsiorkowicz., Warszawa 1902, s. 306. (e-biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego)
- Giedroyć F., Rys historyczny Szpitala św. Łazarza w Warszawie, „Pamiętnik Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego”, t. 92, z. 3, Warszawa 1896, s. 631.
- Gieysztor Aleksander, Durko Jarosław, Warszawa, jej dzieje i kultura, Warszawa 1980, s. 124.
- Pietrzak Jarosław, Jak Marywil budowano. Powstanie warszawskiego kompleksu rezydencjonalno-handlowego, „Almanach Warszawy”, t. 11, Warszawa 2017, s. 63.