Misja wojskowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Misja wojskowa – określenie stosowane w prawie międzynarodowym i praktyce międzynarodowej wobec sił zbrojnych pełniących funkcje organu zewnętrznego państwa poza jego granicami. Przeważnie wiążą się one ze stanem okupacji, bądź wizytą kurtuazyjną[1]. Misje wojskowe odgrywają szczególne znaczenie z punktu widzenia prawa morza, które przyznaje okrętom immunitet, wyłączenie spod lokalnej jurysdykcji, a na morzu otwartym przewiduje także możliwości kontroli obcych statków w imieniu społeczności międzynarodowej, w przypadku podejrzenia o piractwo lub praktykowanie niewolnictwa[1].

Rodzaje[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się następujące rodzaje misji wojskowych[1]:

  • misje doraźne – wysyłane jednorazowo w ściśle określonym celu;
  • misje stałe – upowszechnione szczególnie po II wojnie światowej;
    • misje uprawnione do ogólnej reprezentacji państwa – funkcjonujące w zastępstwie przedstawicielstw dyplomatycznych;
    • misje o uprawnieniach ograniczonych – przeważnie do współpracy i reprezentacji w dziedzinie militarnej. Misje organizowane są w oparciu o umowy dwustronne o pomocy i współpracy wojskowej. Do ich zadań zalicza się głównie pomoc i doradztwo przy organizowaniu struktur wojskowych i szkoleniu sił zbrojnych. Najczęściej personel kierowniczy misji korzysta z pełni przywilejów i immunitetów dyplomatycznych[2].

Najbardziej typowym przykładem stałych misji wojskowych powołanych w celach ogólnej reprezentacji państw były istniejące do zjednoczenia Niemiec w 1990 r. misje Stanów Zjednoczonych Ameryki, Wielkiej Brytanii, Francji i ZSRR akredytowane przy Sojuszniczej Radzie Kontroli Niemiec w Berlinie[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Remigiusz Bierzanek, Janusz Symonides: Prawo międzynarodowe publiczne. Wyd. 8. Warszawa: LexisNexis, 2008, s. 171. ISBN 978-83-7334-294-1.
  2. Remigiusz Bierzanek, Janusz Symonides: Prawo międzynarodowe publiczne. Wyd. 8. Warszawa: LexisNexis, 2008, s. 172. ISBN 978-83-7334-294-1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]