Monuron

Monuron
Nazewnictwo
	Inne nazwy i oznaczenia
	N,N-dimetylo-N′-(4-chlorofenylo)-mocznik
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C9H11ClN2O
Masa molowa	198,65 g/mol
Wygląd	białoszary, bezwonny proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	150-68-5
PubChem	8800
SMILES
	CN(C)C(=O)NC1=CC=C(C=C1)Cl
InChI
	InChI=1S/C9H11ClN2O/c1-12(2)9(13)11-8-5-3-7(10)4-6-8/h3-6H,1-2H3,(H,11,13)
	InChIKey
	BMLIZLVNXIYGCK-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	1,27 g/cm³ (20 °C); ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	0,23 g/l
Temperatura topnienia	170,5–171,5 °C; 176–177 °C (produkt techniczny)
Temperatura rozkładu	185–200 °C
logP	1,94
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2019-06-11]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H302, H351, H410
Zwroty P	P273, P281, P501
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Szkodliwy; (Xn)	Groźny dla; środowiska; (N)
Zwroty R	R22, R40, R50/53
Zwroty S	S36/37, S60, S61
Numer RTECS	YS6300000
	Podobne związki
Podobne związki	diuron
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Monuron – bojowy środek trujący o działaniu fitotoksycznym. Jest ciałem stałym o temperaturze topnienia 170–171 °C.

W niewielkich dawkach przyśpiesza wzrost roślin. Dawki ok. 10 kg/ha niszczą uprawy warzyw i pastwiska, 20–30 kg/ha – całkowicie wyjaławiają glebę.

Był stosowany przez Amerykanów podczas wojny wietnamskiej^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Monuron, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 510303 [dostęp 2019-06-11] (niem. • ang.).
↑ Monuron, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2019-05-17] (ang.).
↑ Monuron (nr 36174) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2019-06-11]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Agent Orange, [w:] Nicholas P.N.P. Cheremisinoff Nicholas P.N.P., Paul E.P.E. Rosenfeld Paul E.P.E. (red.), Handbook of Pollution Prevention and Cleaner Production: Best Practices in the Agrochemical Industry, t. 3, Elsevier, 2011, s. 261–268, DOI: 10.1016/b978-1-4377-7825-0.00007-8, ISBN 978-1-4377-7825-0 (ang.).