Morońka
49°38′38″N 19°03′09″E/49,643889 19,052500 Ostre i Muronka, z przodu Cerchla | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1021 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°38′38″N 19°03′09″E/49,643889 19,052500
| |
Morońka (1021 m)[1] lub Morońka[2][3] – szczyt w Paśmie Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim. Wraz ze szczytem Ostre znajduje się grzbiecie odchodzącym ku północy i północnemu wschodowi od Magurki Radziechowskiej i rozdzielającym doliny potoków: Leśnianka na północnym zachodzie i Twardorzeczki na południowym wschodzie[4]. Administracyjnie znajduje się w obrębie wsi Ostre w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Lipowa[1].
Pierwotnie masyw Morońki był w całości porośnięty lasem. Z czasem w jej masywie, głównie wzdłuż grzbietu biegnącego ku północnemu wschodowi, w stronę szczytu Ostrego, wytrzebiono kilka polan pasterskich. Według badań Ludomira Sawickiego w 1914 r. na szałasie Muronka pasło się 79 owiec i 5 krów[5]. Obecnie pasterstwo tu nie istnieje, a lasy przetrzebione są wielkimi, częściowo już zarastającymi wyrębami[2].
W kilku miejscach pod grzbietem i na stokach góry wychodnie skalne gruboławicowych piaskowców, należących do górnych warstw godulskich. Najcenniejszy przyrodniczo fragment południowo-wschodnich stoków Muronki, opadających ku dolinie Twardorzeczki, obejmujący pas wychodni i las rumowiskowy u ich podstawy, chroniony jest w rezerwacie przyrody „Kuźnie”[2].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Od strony zachodniej trawersują szczyt biegnące wzdłuż wspomnianego grzbietu znaki zielonego szlaku turystycznego z Ostrego na Magurkę Radziechowską[3].
Ostre, hotel „Zimnik” – Ostre, kościół – Ostre, szczyt – Muronka – Magurka Radziechowska. Czas przejścia 2:40 godz., suma podejść 590 m, z powrotem 1:40 godz.[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-05-30].
- ↑ a b c Mirosław Barański, Beskid Śląski, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, ISBN 978-83-89188-71-7.
- ↑ a b c Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2022-06-21].
- ↑ 3, [w:] Ludomir Sawicki, Szałaśnictwo w Górach Żywieckich (Wędrówki pasterskie w Karpatach IV), „Materiały antropologiczno-archeologiczne i etnograficzne”, 14, Akademia Umiejętności, Kraków, 1919, s. 184–195 (pol.).