Motion Twin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Motion Twin
Logo
Państwo

Francja

Siedziba

Bordeaux

Adres

1 place Lainé,
Bordeaux, Francja

Data założenia

2001

Forma prawna

spółdzielnia pracy

Zatrudnienie

7 osób

Położenie na mapie Bordeaux
Mapa konturowa Bordeaux, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Motion Twin”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Motion Twin”
Położenie na mapie Nowej Akwitanii
Mapa konturowa Nowej Akwitanii, po lewej znajduje się punkt z opisem „Motion Twin”
Położenie na mapie Żyrondy
Mapa konturowa Żyrondy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Motion Twin”
Ziemia44°50′54,57″N 0°34′16,24″W/44,848492 -0,571178
Strona internetowa

Motion Twin – francuska spółka zajmująca się produkcją gier komputerowych, założona w sierpniu 2001 i mająca swoją siedzibę w Bordeaux[1]. Jest zorganizowana jako anarchosyndykalistyczna kooperatywa pracownicza.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Spółka Motion Twin została założona w sierpniu 2001 przez pięć osób, z których część pracowała wcześniej w Kalisto Entertainment[2][3]. Nazwa spółki, Motion Twin to odniesienie do jednej z podstawowych technik animacji Flash, znanej jako "interpolacja ruchu" lub po angielsku "motion tween"[3]. Czerwona gwiazda widniejąca w logo przedsiębiorstwa została wybrana ze względu na jej rewolucyjne konotacje[3].

Obierając formę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, z siedzibą w Bordeaux, studio skupiło swoją działalność na rozwijaniu projektu jednego ze swoich założycieli, Boimp!, portalu gier w technologii flash, który zawierał m.in. ranking najlepszych graczy. Strona Boimp!, przemianowana na Frutiparc w 2002 służyła również jako przegląd dzieł studia, które liczyło przede wszystkim na zyski ze sprzedaży swoich gier większym portalom internetowym.

Założona jako SARL (spółka z o.o.), spółka przekształciła się w 2004 w pozbawioną hierarchii kooperatywę pracowniczą[4], opartą na ideałach anarchosyndykalizmu[5][6], gdzie wszyscy członkowie i członkinie posiadają równy udział w przedsiębiorstwie, takie samo prawo głosu oraz otrzymują takie samo wynagrodzenie[4].

Z początku zajmujące się jedynie produkcją gier przeglądarkowych, studio zdobyło rozgłos dzięki dwóm popularnym darmowym grom online – My Brute oraz Miniville, jednak większość swojej działalności skupiało na tworzeniu gier darmowych z opcjami płatnymi. Ten system implementowano w większości wydań – takich jak Die2Nite – i stanowił on główne źródło przychodów przedsiębiorstwa[7].

W 2009 Motion Twin uruchomiło Muxxu, kolekcję 11 gier stworzonych przez studio, która została w 2011 zastąpiona przez Twinoid, platformę mającą zebrać część gier Motion Twin w jednym miejscu i dającą graczom nowe możliwości komunikowania się oraz unikatowy login wspólny dla wszystkich gier na platformie.

W 2014, po spadku popularności gier przeglądarkowych i Flashowych, Motion Twin przechodzi na produkcję gier mobilnych by dodać do swojej oferty gry wieloplatformowe. Na początku, w ramach eksperymentu, opublikowane zostają Uppercup Football oraz Braziball. Hordes Zéro (później przekształcone w Dead Cells), zaprezentowane podczas Gamescom 2014, było pierwszą grą Motion Twin dostępną na PC, platformy mobilne oraz tablety. Jednak pracownicy studia zrezygnowali z niej, dochodząc do wniosku, że metody niezbędne do produkcji gier na te platformy im nie odpowiadają[8]. Zwrócili się zatem w kierunku rynku gier PC i konsolowych publikując Dead Cells, wydane najpierw 10 maja 2017 w ramach wczesnego dostępu na platformie Steam, następnie 7 sierpnia 2018 na Windows, Linux, Mac OS, Nintendo Switch, Playstation 4 oraz Xbox One.

Po grach przeglądarkowych, Flash oraz mobilnych, Dead Cells oznaczało przeniesienie się z modelu free-to-play na model sprzedaży tradycyjnej. Oznaczało to, że od teraz zamiast modelu finansowego opartego na przychodach rozłożonych w czasie na wiele lat, studio przeszło na model skupiający przychody i sukces gry na przestrzeń kilku tygodni.

Gra stała się największym jak dotąd międzynarodowym hitem studia, odnosząc sukces komercyjny i powszechne uznanie wśród krytyków, zdobywając między innymi nagrodę za najlepszą grę akcji Game Awards 2018 (po raz pierwszy w historii gier niezależnych) i sprzedając się w ponad 2,4 milionach egzemplarzy[9].

Motion Twin opublikowało część swoich wewnętrznych narzędzi deweloperskich pod wolnymi licencjami, w tym język programowania Haxe oraz maszynę wirtualną Neko[10].

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Motion Twin to zespół 7 pracowników zrzeszonych w ramach kooperatywy, w której każdy członek ma równe wynagrodzenie i prawo głosu. Te osoby są zadeklarowane jako zarządzający w każdym projekcie Motion Twin, z odrębnymi przywilejami, takimi jak moderacja lub konserwacja oprogramowania.

Pracownicy rozdzielają role między sobą samemu, rozwijając własną grę z pomocą wybranych kolegów.

Projekty studia[edytuj | edytuj kod]

  • Boimp!/Frutiparc (2002/2004)
  • Motion Ball (2002)
  • Kadokado (2004)
  • Monlapin (2004)
  • Socratomancie (2005)
  • Naturalchimie (2005)
  • Dinoparc (2005)
  • Dinocard (2006)
  • Hammerfest (2006)
  • Pioupiouz (2006)
  • Popotamo (2006)
  • Hyperliner (2007)
  • Miniville (2007)
  • Antiville (2007)
  • MyMiniCity (2007)
  • Studioquiz (2007)
  • CaféJeux (2007)
  • CroqueMonster (2007)
  • DinoRPG (2007)
  • SkyWar (2008)
  • Carapass (2008)
  • My Brute (2008)
  • Die2Nite (Hordes) (2008)
  • Kingdom (2009)
  • Muxxu (2009)
  • Fever (2009)
  • Intrusion (2009)
  • Majority (2010)
  • Kube (2010)
  • Snake (2010)
  • CroqueMotel (2011)
  • Minitroopers (2011)
  • La Bourinette (2011)
  • Tower Quest (2011)
  • Twinoid (2011)
  • Odyssey (2011
  • Galaxy55 (skasowane) (2012)
  • Arkadeo (2013)
  • Teacher Story (2013)
  • Mush (2013)
  • Uppercup Football (2014)
  • Braziball Puzzle ! (2014)
  • Street Writer (2014)
  • Rockfaller Journey (2015)
  • Drakarnage (skasowane) (2015)
  • Monster Hotel (2015)
  • Badass Inc. (2015)
  • Game Duel (skasowane) (2016)
  • Dead Cells (2018)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. MOTION TWIN (BORDEAUX) Chiffre d'affaires, résultat, bilans sur SOCIETE.COM – 438602187 [online], www.societe.com [dostęp 2020-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-17].
  2. Z początku Benjamin Soulé oraz Nicolas Cannasse, do których dołączyli następnie Pascal Péridont, Laurent Bedubourg oraz Sébastien Bénard
  3. a b c Motion-Twin : dossier et interview [online], www.lesjeuxvideo.com [dostęp 2020-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-17] (ang.).
  4. a b Benjamin Benoit, «Chaque personne a une voix»: l'égalité selon Motion Twin, le studio de «Dead Cells» [online], korii., 4 kwietnia 2019 [dostęp 2020-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-17] (fr.).
  5. Chris Kerr, Dead Cells dev hopes to challenge exploitation with equal pay model [online], www.gamasutra.com [dostęp 2020-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-17] (ang.).
  6. Game Studio With No Bosses Pays Everyone The Same [online], Kotaku [dostęp 2020-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-17] (ang.).
  7. Le gratuit se la joue payant – Libération [online], web.archive.org, 22 marca 2010 [dostęp 2020-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2010-03-22].
  8. Studio abandons free-to-play web and mobile games for passion project: Dead Cells [online], VentureBeat, 19 kwietnia 2017 [dostęp 2020-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-17] (ang.).
  9. Dead Cells is still selling 'incredibly well' in 2019 [online], Destructoid [dostęp 2020-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-17] (ang.).
  10. Motion-Twin [online], web.archive.org, 28 grudnia 2010 [dostęp 2020-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2010-12-28].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]