Mroczko z Rogowa

Mroczko z Rogowa i Żernik – łowczy lądzki, kasztelan bydgoski z nadania księcia Wielkopolski Bolesława Pobożnego od 4 października 1279 r. do 1284 r., potem kasztelan żoński.

Pochodził z rodu Grzymałów. Pisał się z Rogowa i Żernik – wsi wielkopolskich. Był synem Przecława – kasztelana gnieźnieńskiego. Ściśle związany z dostojnikami wielkopolskimi.

Jego awans na kasztelanię bydgoską związany jest ze zjazdem w Lądzie w sierpniu 1278 r. Na zjeździe tym książę Kujaw Inowrocławskich Siemomysł odzyskał zajęte uprzednio przez Bolesława Pobożnego ziemie, ale nałożono na niego wiele ograniczeń w sprawach wewnętrznych. Siemomysł został zobowiązany do zerwania przyjaźni z Krzyżakami, przestrzegania zmian terytorialnych i zapewne utraty na rzecz Wielkopolski trzech kasztelanii: bydgoskiej, kruszwickiej i radziejowskiej. Wybór na kasztelana bydgoskiego Mroczka z Rogowa jest potwierdzeniem związków Bydgoszczy z Wielkopolską w tym czasie (do 1285 r.)

Bibliografia

• Śliwiński Błażej: Pogranicze kujawsko-pomorskie w XII-XIII wieku : z dziejów Bydgoskiego i Wyszogrodzkiego w latach 1113-1296: Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe: 1989