Muchomornica delikatna
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
muchomornica delikatna |
| Nazwa systematyczna | |
| Limacella delicata (Fr.) Earle ex Konrad & Maubl. Revisione Hymenomycetes de France (1930) | |
,_to_serve_as_an_atlas_to_the_%22Handbook_of_British_Fungi%22_(Pl._45)_(8163910424).jpg)
Muchomornica delikatna (Limacella delicata (Fr.) Earle ex Konrad & Maubl.) – gatunek grzybów z rodziny muchomorowatych (Amanitaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji: Amanitaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi według Index Fungorum[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1821 Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus delicatus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w roku 1930 Franklin Sumner Earle ex Paul Konrad i André Maublanc, przenosząc go do rodzaju Limacella[1].
Synonimów ma ponad 20. Niektóre z nich[2]:
- Armillaria glioderma (Fr.) J.E. Lange 1935
- Lepiota delicata var. albonuda Rick 1939
- Limacella delicata (Fr.) Earle ex Konrad & Maubl. 1930 var. delicata
- Limacella delicata var. glioderma (Fr.) Gminder 1994
- Limacella delicata var. vinosorubescens (Furrer-Ziogas) Gminder 1994
- Limacella delicata var. vinosorubescens (Furrer-Ziogas) Gminder 2014
- Limacella glioderma f. brunnea (Killerm.) Neville & Poumarat 2004
- Limacella vinosorubescens Furrer-Ziogas 1969
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 roku, Stanisław Chełchowski w 1898 r. opisywał go jako bedłka delikatna[3]. Czasami opisywana jest też jako muchomornica kroplista[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 3–6 cm, kształt u młodych owocników stożkowaty lub dzwonkowaty, później łukowaty i łukowaty, w końcu rozpostarty. Brzeg długo podwinięty, czasami ze zwieszającymi się resztkami osłony. Powierzchnia czerwonobrązowa, lub pomarańczowobrązowa, młodych owocników oraz u starszych podczas wilgotnej pogody lepka, błyszcząca i śliska, podczas suchej matowa[4].
Szerokie, wolne, gęste, o gładkich ostrzach, początkowo białawe, potem jasnożółte[4].
Wysokość 4–7 cm, grubość 0,7–1,2 cm, walcowaty, pełny, z błoniastym pierścieniem. Powierzchnia nad pierścieniem gładka, o barwie od białawej do różowej, pod pierścieniem kosmkowata, z paskami o barwie od ochrowo-brązowej do różowo-brązowej[4].
Biały, o mącznym smaku i zapachu[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Znany jest tylko w niektórych krajach Europy[5]. W Polsce częstość występowania i rozprzestrzenienie nie są znane. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. opisano tylko 4 stanowiska[3].
Saprotrof[3]. Owocniki wytwarza na ziemi, w lasach mieszanych i liściastych, ale także sosnowych i pod świerkami. Rośnie zarówno na ściółce liściastej, jak i na igliwiu. Pojawia się w miesiącach sierpień – październik[4][3].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Podobny jest łuskwiak śluzowaty (Pholiota lenta). Odróżnia się włóknisto łuskowatym trzonem (poniżej białej strefy pierścieniowej) oraz siedliskiem – rośnie na martwym drewnie[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2017-12-16]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-12-15]. (ang.).
- ↑ a b c d Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2017-12-15].