Myszośpiewak
| Scotinomys | |||
| O. Thomas, 1913[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – myszośpiewak krótkoogonowy (S. teguina) na fragmencie ilustracji sprzed 1882 roku | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
myszośpiewak | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Hesperomys teguina Alston, 1877 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Myszośpiewak[2] (Scotinomys) – rodzaj ssaków z podrodziny nowików (Neotominae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące od Meksyku do Panamy[3][4][5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 69–84 mm, długość ogona 46–80 mm, długość ucha 12–17 mm, długość tylnej stopy 15–20 mm; masa ciała 10–13 g[4][6].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1913 roku angielski zoolog Oldfield Thomas na łamach The Annals and Magazine of Natural History[1]. Na gatunek typowy Thomas wyznaczył (oryginalne oznaczenie) myszośpiewaka krótkoogonowego (S. teguina).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Scotinomys: gr. σκοτεινος skoteinos ‘ciemny’, od σκοτος skotos ‘ciemność’[7]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[8].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[9][6][3][2]:
- Scotinomys teguina (Alston, 1877) – myszośpiewak krótkoogonowy
- Scotinomys xerampelinus (Bangs, 1902) – myszośpiewak długoogonowy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b O. Thomas. New Forms of Akodon and Phyllotis, and a new Genus for "Akodon" teguina. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eighth Series. 11 (64), s. 408, 1913. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 244. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 372. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 366. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Scotinomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-28].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 236. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 233.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 160.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-05]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).