NGC 7538

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
NGC 7538
Ilustracja
NGC 7538 (Kosmiczne Obserwatorium Herschela)
Odkrywca

William Herschel

Data odkrycia

3 listopada 1787

Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Cefeusz

Typ

mgławica emisyjna / obszar H II

Rektascensja

23h 13m 38,0s[1]

Deklinacja

+61° 30′ 42″[1]

Odległość

8800 ly

Rozmiary kątowe

9' × 6'[1]

Charakterystyka fizyczna
Alternatywne oznaczenia
LBN 542, Sh2-158, Ced 209, IRAS 23113+6113

NGC 7538mgławica emisyjna (również obszar H II[2]) położona w gwiazdozbiorze Cefeusza[3]. Została odkryta 3 listopada 1787 roku przez Williama Herschela[3]. Znajduje się w odległości ok. 8800 lat świetlnych[4]. Masę mgławicy ocenia się na ok. 400 tys. mas Słońca[4].

W NGC 7538 ma miejsce intensywna aktywność gwiazdotwórcza. Dzięki obserwacjom wykonanym za pomocą Kosmicznego Teleskopu Herschela w mgławicy tej odkryto nietypowy pierścień pyłowy o rozmiarach 25 na 35 lat świetlnych i masie ok. 500 M. Naukowcy nie są jeszcze pewni, jak mogło dojść do jego powstania[4]. W ramach tych samych obserwacji odkryto również m.in. 13 rozległych skupisk materii (o rozmiarach od 0,4 do 1,1 parseka), z których w przyszłości utworzą się masywne gwiazdy, na razie jednak ich temperatura nie przekracza 15 kelwinów. Skupiska te mają masy przekraczające 40 M, a rekordowe ma masę ocenianą na aż 340 M[5].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c NGC 7538 w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
  2. NGC 7538 w bazie SIMBAD (ang.)
  3. a b Courtney Seligman: NGC 7538. Celestial Atlas. [dostęp 2014-09-01]. (ang.).
  4. a b c Herschel Space Observatory Reveals Massive Cold Clumps in NGC 7538. [w:] SciTech Daily [on-line]. 2014-06-13. [dostęp 2014-09-01]. (ang.).
  5. C. Fallscheer et al.. Herschel Reveals Massive Cold Clumps in NGC 7538. „The Astrophysical Journal”. 773 (2), s. 102, 2013-08-20. DOI: 10.1088/0004-637X/773/2/102. (ang.). 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]