Nadrewnik bukowy
_Kuntze_246543.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
nadrewnik bukowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Biscogniauxia nummularia (Bull.) Kuntze Revis. gen. pl. (Leipzig) 2: 398 (1891) | |
Nadrewnik bukowy (Biscogniauxia nummularia (Bull.) Kuntze) – gatunek grzybów z rodziny Graphostromataceae[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Biscogniauxia, Graphostromataceae, Xylariales, Xylariomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1790 r. Jean Baptiste François Bulliard, nadając mu nazwę Hypoxylon nummularium. Obecną nazwę nadał mu Carl Otto Kuntze w 1891 r.[1] Ma kilkanaście synonimów. Niektóre z nich:
- Kommamyce bulliardii (Tul. & C. Tul.) Nieuwl. 1916
- Nummularia anthracina (J.C. Schmidt) Traverso 1906[2].
W 2024 r. Komisja ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów przy Polskim Towarzystwie Mykologicznym nadała mu polską nazwę nadrewnik bukowy[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Podkładki rozwijają się na korze, mają długość 0,5–2,5 (–5) mm, szerokość 0,5–2 (–5) mm i grubość 0,6–0,9 mm, są szorstkie, o kształcie kulistym, eliptycznym lub nieregularnym. Powierzchnia początkowo bladobrązowa, popękana, później czarna, płaska do wypukłej, z drobno brodawkowatymi ostiolami, które z wiekiem stają się punktowe. Miąższ o barwie od szarawej do ciemnobrązowej. Anamorfa podobna do Nodulisporium lub Periconiella[4].
Teleomorfa tworzy owocniki typu perytecjum o średnicy 300–500 µm i wysokości 400–700 µm, jajowate, kuliste lub cylindryczne. Strzępki hamatecjum z licznymi, dość cienkościennymi, nierozgałęzionymi bocznymi wyrostkami. Worki cylindryczne, część zarodnikowa 70–90 × 8–10 µm z trzonem o długości 20–30 µm, aparat apikalny o średnicy 3–4 µm i wysokości 1,5–2,5 µm, w odczynniku Melzera niebieski, widoczny jako szeroki dysk. Askospory ułożone jednorzędowo, 11–13 (–15) x 6,5–8,5 µm, wrzecionowato-elipsoidalne do szeroko elipsoidalnych z rozwartymi końcami, niezbyt lub prawie nierównoboczne, ciemnobrązowe, gładkie, z prostą porą rostkową biegnącą przez całą długość zarodnika, bez galaretowatej otoczki i przydatków[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje na wielu wyspach i wszystkich kontynentach poza Antarktydą[5]. Podano jego stanowiska także w Polsce[6].
Nadrzewny grzyb pasożytniczy. W Polsce podano jego stanowiska na pniach buka[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-03-05] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-03-05] (ang.).
- ↑ Rekomendacja nr 3/2024 Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego [online] [dostęp 2024-03-05].
- ↑ a b Biscognauxia nummullaria [online], Fungi of Great Britain and Ireland [dostęp 2024-03-05] (ang.).
- ↑ Występowanie Biscogniauxia nummularia na świecie (mapa) [online] [dostęp 2024-03-05] (ang.).
- ↑ a b Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, s. 244, ISBN 978-83-89648-75-4.