Nachszon (kibuc)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Nahshon)
Nachszon
‏נחשון‎
ilustracja
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Dystrykt Jerozolimy

Wysokość

180 m n.p.m.

Populacja (2007)
• liczba ludności


412

Kod pocztowy

99760

Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Nachszon”
Ziemia31°49′49″N 34°57′19″E/31,830278 34,955278
Strona internetowa

Nachszon (hebr. נחשון; pol. Pionier) – kibuc położony w samorządzie regionu Matte Jehuda, w Dystrykcie Jerozolimy, w Izraelu.

Leży w Szefeli, w otoczeniu moszawów Bekoa i Kefar Bin Nun, kibuców Harel, oraz wiosek Karme Josef i Newe Szalom. Członek Ruchu Kibuców.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kibuc został założony w 1950 przez członków syjonistycznego ruchu młodzieżowego Ha-Szomer Ha-Cair. Nazwano go na cześć operacji Nachszon podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny. Podczas tej operacji, oddziały żydowskiej Hagany otworzyły 10 kwietnia 1948 drogę, którą konwoje z 60 ciężarówkami dotarły do Jerozolimy. W ten sposób do okrążonego miasta dostarczono 1 800 ton zapasów[1].

Kultura i sport[edytuj | edytuj kod]

W kibucu znajduje się ośrodek kultury, basen kąpielowy, boisko do piłki nożnej oraz korty tenisowe.

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka kibucu opiera się na rolnictwie i hodowli drobiu.

Firma Aran Packaging Ltd. jest jednym z przodujących na świecie producentów kontenerów na płyny i różnorodne proszki (o pojemności od 2 do 1 800 litrów). Kontenery są dostarczane dla rolnictwa oraz przemysłu.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Największymi tutejszymi atrakcjami turystycznymi jest pobliskie Latrun z Muzeum Jad la-Szirjon, Park Mini Izrael oraz klasztor Trapistów. Żydowski Fundusz Narodowy zasadził na północ od moszawu las Ha-Maginim, który jest popularnym terenem wycieczek i rekreacji.

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Z kibucu wychodzi na południe lokalna droga, którą wjeżdża się na węzeł drogowy drogi ekspresowej nr 3 (Aszkelon-Modi’in-Makkabbim-Re’ut). Lokalną drogą prowadzącą na zachód można dojechać do sąsiedniego moszawu Bekoa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Yoav Gelber: Palestine 1948. Brighton: Sussex Academic Press, 2006, s. 85. ISBN 1-84519-075-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]