Nikanor (diakon)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Święty
Nikanor
Ilustracja
Czczony przez

Kościół katolicki, Cerkiew prawosławną

Wspomnienie

10 stycznia (Kościół katolicki), 28 lipca (Cerkiew prawosławna, kalendarz juliański)

Nikanor – postać biblijna, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Żył w I wieku, a źródłem informacji o tej postaci w jest Pismo Święte, gdzie wymieniony jest jako czwarty w grupie wybranych do wspomagania w posłudze apostołom Jezusa Chrystusa obok Szczepana, Prochora, Filipa, Tymona, Parmenasa i Mikołaja prozelity (Dz 6, 2-5 BT). Nikanor jako jeden z cieszących się dobrą sławą, pełnych ducha mądrości (Dz 6, 3 BT) zgodnie z tradycją uważany jest za jednego z pierwszych diakonów po tym, jak apostołowie modląc się włożyli na nich ręce (Dz 6, 6 BT).

Do martyrologiów trafił za sprawą św. Ado (później Baroniusza), który przypisał mu męczeńską śmierć na Cyprze, a wspomnienie na 10 stycznia.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Dz 6,1-6