Nándor Gion

Nándor Gion
Gion Nándor
Data i miejsce urodzenia	1 lutego 1941 ; Srbobran
Data i miejsce śmierci	27 sierpnia 2002 ; Segedyn
Narodowość	węgierska
Język	węgierski
Dziedzina sztuki	powieść
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nándor Gion (ur. 1 lutego 1941 w Srbobranie, zm. 27 sierpnia 2002 w Segedynie) – węgierski pisarz.

Ukończył filologię węgierską na Uniwersytecie w Nowym Sadzie. Pracował jako dziennikarz radiowy oraz kierował teatrem w Nowym Sadzie. W 1993 roku wyjechał z Jugosławii i zamieszkał w Budapeszcie.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Kétéltűek a barlangban (1968)
Testvérem, Joáb (1969)
Engem nem úgy hívnak (1970)
Ezen az oldalon (1971)
Postarablók (1972)
Virágos katona (1973)
Olyan, mintha nyár volna (1974)
Grał także dla łotrów (Latroknak is játszott, 1976, polski przekład 1985, tłum. Krystyna Pisarska, ISBN 83-07-01183-3)
A kárókatonák még nem jöttek vissza (1977)
Salwa na cześć czarnego bawołu (Sortűz egy fekete bivalyért, 1982, polski przekład 1987, ISBN 83-10-09187-7)
Az angyali vigasság (1985)
Börtönről álmodom mostanában (1990)
Izsakhár (1994)
Mint a felszabadítók (1996)
Sorsfordítók – 23 orvos legszebb történetei (1996)
Ez a nap a miénk (1997)
Rózsaméz
Aranyat talált
Mit jelent a tök alsó? Novellák a hagyatékból (2004)