Krystyna Pisarska
| Data i miejsce śmierci | |
|---|---|
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
Krystyna Pisarska de domo Kostecka, pseud. Samasłodycz[1], Potwór[2],(zm. 12 marca 2011 w Warszawie) – polska tłumaczka literatury węgierskiej[3], hungarystka i popularyzatorka kultury węgierskiej w Polsce.
Życiorys i twórczość[edytuj | edytuj kod]
W 1975 przywiozła do Polski powieść Los utracony, autorstwa noblisty, Imre Kertésza (było to tuż po jej węgierskim wydaniu). W Polsce, z przyczyn politycznych, nikt jednak nie był zainteresowany zleceniem tłumaczenia (dzieło opisuje losy Żydów, a Izrael był wówczas definiowany jako nieprzyjaciel). Ostatecznie tłumaczenie i wydanie nastąpiło w 2010 (W.A.B)[4].
Inne tłumaczenia autorki to m.in.:
- Trzy życzenia Piotrusia Pála Sármándiego (1986),
- Dom pod miastem Imre Sarkadiego (1975),
- Wiosna roku 1945. Wspomnienia na dwa głosy Andrása Grósza (1975),
- Bicie serca pod czereśnią Miklosa Gyarfasa (1975),
- Świniobicie Magdy Szabó (1977)[5],
- Historie w starym zamku Móra Jókaia (1978),
- 4447 Anny Jókai (1980 i 1981),
- Długi telefon Gábora Görgey'ego (1981),
- Spotkanie Balinta Fabiana z Panem Bogiem Józsefa Balázsa (1984),
- Ciao, bambino Pétera Horvátha (1993)[6].
Pisała m.in. dla portalu Salon24.pl[2]. Została pochowana 18 marca 2011 na warszawskim cmentarzu Stare Powązki (grób rodzinny, kwatera 215-1-12)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ KRYSTYNA PISARSKA... Przestała pisać i tłumaczyć - ŻAL! [online], 3obieg.pl - Serwis informacyjny dziennikarstwa obywatelskiego., 17 marca 2011 [dostęp 2021-06-22] (pol.).
- ↑ a b c Żegnaj, Mała Dziewczynko [online], salon24.pl [dostęp 2021-06-22] (pol.).
- ↑ Nobel dla Węgra [online], Przegląd, 14 października 2002 [dostęp 2021-06-22] (pol.).
- ↑ Literacka Nagroda Nobla 2002 [online], Onet Kultura, 10 października 2002 [dostęp 2021-06-22] (pol.).
- ↑ Magda Szabó, Świniobicie, PIW, Warszawa, 1977, s. 4
- ↑ Krystyna Pisarska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-06-22].