Olaf Brzeski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Olaf Brzeski
Ilustracja
Autoportret
Data i miejsce urodzenia

1975
Wrocław

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

rzeźba
instalacje
film
rysunek

Ważne dzieła

Papa krasnal

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Olaf Brzeski (ur. 1975 we Wrocławiu) – polski rzeźbiarz, rysownik oraz twórca instalacji i filmów eksperymentalnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej (1994–1995), absolwent Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (1995–2000). Dyplom z rzeźby uzyskał w 2000 w pracowni prof. Leona Podsiadłego[1]. Zadebiutował w 2001 wygraną w konkursie na pomnik Pomarańczowej Alternatywy[2][3]. Pracuje w brązie, żywicach i w ceramice. Mieszka i tworzy we Wrocławiu[1].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • nagroda i realizacja w konkursie na pomnik działalności Pomarańczowej Alternatywy we Wrocławiu (2001)
  • Stypendium Ministra Kultury (2007)
  • Stypendium Ministra Kultury – „Młoda Polska” (2009)[1]
  • nominacja do IV edycji konkursu Spojrzenia – Nagroda Fundacji Deutsche Bank (2009}[4][5]

Wystawy[edytuj | edytuj kod]

  • „Tylko dla zwierząt” – BWA, Wrocław (2004)[6]
  • „Tylko dla ludzi” – BWA, Wrocław (2006)[6]
  • „Nazajutrz” – Centrum Kultury „Zamek”, Poznań (2007)[7]
  • „A-Hauset” – niezależna wystawa w przestrzeni budynków pracowni artystycznych, Kopenhaga, Dania (2007)[1]
  • „Pan myśliwy” – Galeria Okna, Warszawa (2008)[6][8][7]
  • „Spojrzenia” – Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa (2009)[7]
  • „EAST INTERNATIONAL” – Norwich, Wielka Brytania (2009)[7]
  • „Take a Look At Me Now” – Salisbury Centre for Visual Arts, Norwich, Wielka Brytania (2009)[7]
  • „Le Coeur Est Un Chasseur Solitaire” – Gare Saint-Sauveur, Lille, Francja (2009)[7]
  • „Sen-Samozapłon” – BWA, Zielona Góra (2010)[9]
  • „Żelazo” – Fabryka Sztuki, Łódź (2010)[10]
  • „A twarz miał obrośniętą uszami, jak dno łodzi ostrygami...” – Galeria Czarna, Warszawa (2010)[10][9]
  • „Upadek człowieka, którego nie lubię” – Galeria Sztuki Współczesnej, Opole (2012)[11][12]
  • „Skąd możesz wiedzieć, co robisz, gdy śpisz?” – Galeria Sztuki Współczesnej „Bunkier Sztuki”, Kraków (2012)[13]
  • „Samolub” – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa (2013)[14]
  • „Samo serce” – Galeria Raster, Warszawa (2013-2014)[15]
  • „MEGALOMANIA” – Galeria Raster, Warszawa (2015)[16]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Sztuka Olafa Brzeskiego według Karola Sienkiewicza opiera się na surrealistycznych wizjach, które wciela w życie na taśmie filmowej, w postaci trójwymiarowych rzeźb oraz realizacji przestrzennych[3]. Natomiast zgodnie z anonimową recenzją ze stron Teatru Polskiego we Wrocławiu komentarze Brzeskiego na temat jego prac nie tyle stanowią autorską interpretację, co fantastyczne historie, które jego realizacje mają ilustrować, a raczej uwiarygadniać. W ten sposób Brzeski tworzy nowe światy i powołuje do życia ich niecodziennych mieszkańców[4].

  • Papa Krasnal (2001)
    Papa Krasnal (2001)
  • Rzeźba zjedzona przez ślimaka (2008)
    Rzeźba zjedzona przez ślimaka (2008)
  • Sen – samozapłon (2008)
    Sen – samozapłon (2008)
  • Bez tytułu rysunek do bajki „Dzieci z jeziora” (2012)
    Bez tytułu rysunek do bajki „Dzieci z jeziora” (2012)
  • Kwiaty (Nie Mogę Od Nich Oderwać Wzroku) (2013)
    Kwiaty (Nie Mogę Od Nich Oderwać Wzroku) (2013)
  • Portret Krissy Koctail (2014)
    Portret Krissy Koctail (2014)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Faktoria artystyczna stypendyści. faktoriartystyczna.pl. [dostęp 2014-06-08]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2014-02-25)]. (pol.).
  2. ↑ Olaf Brzeski INFO. Galeria Raster. [dostęp 2014-06-08]. (pol.).
  3. ↑ a b Koszmar.. Olafa Brzeskiego.. asp.wroc.pl, 2010-03-10. [dostęp 2014-06-08]. (pol.).
  4. ↑ a b Magiel sztuk z Olafem Brzeskim i Kubą Sucharem. teatrpolski.wroc.pl, 2012-12-17. [dostęp 2014-06-12]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2012-11-25)]. (pol.).
  5. ↑ Spojrzenia 2009. zacheta.art.pl. [dostęp 2014-06-12]. (pol.).
  6. ↑ a b c Karol Sienkiewicz: Olaf Brzeski. Culture.pl, 08 2019. [dostęp 2014-06-08]. (pol.).
  7. ↑ a b c d e f Olaf Brzeski wernisaż: 23 maj 2008, godz. 18:00. cojestgrane.pl, 03 2008. [dostęp 2014-06-08]. (pol.).
  8. ↑ Olaf Brzeski: Pan myśliwy. Galeria Okna. [dostęp 2014-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  9. ↑ a b Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka: Olaf Brzeski. zacheta.wroclaw.pl. [dostęp 2014-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-04)]. (pol.).
  10. ↑ a b Jeżyna: Olaf Brzeski. sonart.pl. [dostęp 2014-06-08]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2014-07-14)]. (pol.).
  11. ↑ Zrobił wystawę, bo wkurzył się na sąsiada [ROZMOWA Z ARTYSTĄ]. Gazeta Wyborcza, 2012. [dostęp 2014-06-08]. (pol.).
  12. ↑ Olaf Brzeski. Upadek człowieka, którego nie lubię. galeriaopole.pl, 2012-05-29. [dostęp 2014-06-08]. (pol.).
  13. ↑ Skąd możesz wiedzieć, co robisz, gdy śpisz?. Galeria Sztuki Współczesnej „Bunkier Sztuki”. [dostęp 2014-06-08]. (pol.).
  14. ↑ Stach Szabłowski: Olaf Brzeski: Samolub. poland-art.com. [dostęp 2014-06-08]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2014-07-14)]. (pol.).
  15. ↑ Olaf Brzeski z zabiegiem na otartym sercu w Warszawie. news.o.pl, 2014-01-07. [dostęp 2014-06-08]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2014-01-13)]. (pol.).
  16. ↑ Olaf Brzeski: Megalomania. rastergallery.com. [dostęp 2017-12-28]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Olaf_Brzeski&oldid=72795967”