Ozornik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ozornik
Megaloglossus
Pagenstecher, 1885[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – czaszka ozornika afrykańskiego (M. woermanni)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

nietoperze

Podrząd

rudawkokształtne

Nadrodzina

Pteropodoidea

Rodzina

rudawkowate

Podrodzina

Rousettinae

Plemię

Myonycterini

Rodzaj

ozornik

Typ nomenklatoryczny

Megaloglossus woermanni Pagenstecher, 1885

Synonimy
Gatunki

2 gatunki – zobacz opis w tekście

Ozornik[4] (Megaloglossus) – rodzaj ssaków z podrodziny Rousettinae w obrębie rodziny rudawkowatych (Pteropodidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w zachodnio-środkowej Afryce[5][6][7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 60–82 mm, długość ucha 9–20 mm, długość tylnej stopy 12–13 mm, długość przedramienia 38–49 mm; masa ciała 9–25 g[6][8].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1885 roku niemiecki lekarz i entomolog Arnold Andreas Friedrich Pagenstecher w artykule opisującym nowy rodzaj i gatunek nietoperza opublikowanym na łamach Zoologischer Anzeiger[1]. Na gatunek typowy Pagenstecher wyznaczył (oznaczenie monotypowe) ozornika afrykańskiego (M. woermanni).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Megaloglossus: gr. μεγας megas, μεγαλη megalē ‘wielki’; γλωσσα glōssa ‘język’[9].
  • Trygenycteris (Trygonycteris): gr. τρυγη trugē ‘owoce’; νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos ‘nietoperz’[10].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[11][8][5][4]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Nowa nazwa dla Megaloglossus Pagenstecher, 1885 ponieważ Lydekker uważał, że jest młodszym homonimem Megaglossa Rondani, 1869 (Diptera).
  2. Niepoprawna późniejsza pisownia Trygenycteris Lydekker, 1891.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b A.A.F. Pagenstecher. Megaloglossus Woermanni nov. gen. et spec. „Zoologischer Anzeiger”. 8, s. 245, 1885. (niem.). 
  2. R. Lydekker: Suborder Microchiroptera. W: W.H. Flower & R. Lydekker: An introduction to the study of mammals living and extinct. London: A. and C. Black, 1891, s. 655. (ang.).
  3. É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Cz. 2. Berolini: R. Friedländer & Sohn, 1898–1899, s. 1464. (łac.).
  4. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 81. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 94. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  6. a b N. Giannini, C. Burgin, V. Van Cakenberghe, S. Tsang, S. Hintsche, T. Lavery, F. Bonaccorso, F. Almeida & B. O’Toole: Family Pteropodidae (Old World Fruit Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 91. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
  7. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Megaloglossus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-18].
  8. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 452. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. Palmer 1904 ↓, s. 405.
  10. Palmer 1904 ↓, s. 696.
  11. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-27]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]