Płatnerstwo
Płatnerstwo – dział rzemiosła wykonywany przez płatnerzy, polegający na kształtowaniu przedmiotów z metalu takich jak elementy zbroi, tarcze, hełmy itp.[1][2].
W Polsce rozkwit płatnerstwa występował od XIV do XVIII wieku[3][2]. W początkowym okresie płatnerze należeli do jednego cechu z pancernikami, którzy wykonywali zbroje z plecionki kolczystej[3]. W XVII wieku utworzyli oni własny cech, który funkcjonował do połowy XVIII wieku[2].
Zakłady rzemieślnicze wykonujące takie wyroby znajdowały się w wielu miastach: w Krakowie na Stradomiu i Kazimierzu, w Wilnie, Warszawie, Bieczu, Wiślicy, Szydłowie, Świątnikach i Zielonkach pod Krakowem i innych[4]. W XVII wieku na terenie Kielecczyzny powstały manufaktury produkujące uzbrojenie ochronne w Bobrzy i Kołomaniu – zbroje i hełmy oraz w Korczynie – kolczugi[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak). T. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1979, ISBN 83-01-00283-2.
- ↑ a b c Kubalska-Sulkiewicz Krystyna, Bielska-Łach Monika, Manteuffel-Szarota Anna: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007
- ↑ a b c Sztuka świata. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ISBN 978-83-213-4726-4.
- ↑ Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska ilustrowana. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 1985, ISBN 83-214-0411-1.