Pabonka

Pabonka

Pha bong kha

Fragment pustelni
Państwo	Chiny
Miejscowość	Lhasa
Kościół	buddyzm tybetański
Rodzaj klasztoru	klasztor buddyjski
Właściciel	Gelug
Typ zakonu	męski
Założyciel klasztoru	Songcen Gampo
Styl	tybetański
Materiał budowlany	drewno, cegła, kamień
Data budowy	VII wiek
Położenie na mapie Chin Pabonka
29°43′11″N 91°07′06″E

Pustelnia Pabonka (tybet. Pha bong kha) – klasztor buddyjski, najważniejsza i największa pustelnia klasztoru Sera. Znajduje się na północnych przedmieściach Lhasy, Tybetański Region Autonomiczny, Chiny.

Jest to prawdopodobnie jeden z najstarszych klasztorów Lhasy, starszy niż Dżokhang i Ramocze. Jego fundatorem był w VII wieku król Songcen Gampo na miejscu wcześniej istniejącej twierdzy. Było to od początku miejsce medytacji i odosobnień najważniejszych osób w Tybecie (król Trisong Decen, Guru Rinpocze, twórca alfabetu tybetańskiego Thonmi Sambhota, Congkhapa oraz liczni dalajlamowie). Pabonka została zburzona przez króla Langdarmę w 841 r. i przebudowana w XI wieku. Mieściła wówczas 200 mnichów. Do 1959 r. Pabonka była niezależnym klasztorem. Po zniszczeniach rewolucji kulturalnej została odbudowana przez klasztor Sera i od tej pory mu podlega. Wyposażenie Pabonki jest w większości oryginalne, gdyż mnisi ukryli je przed zniszczeniami w 1959 r. Najważniejszy posąg kultowy w klasztorze to rzekomo samoistnie utworzona w skale figura Czenreziga. Na piętrze znajdują się pokoje dalajlamów (od V do obecnego XIV). W kaplicach można zobaczyć liczne cenne dary wotywne pielgrzymów. Niedaleko klasztoru znajduje się 108 czortenów oraz miejsce tradycyjnych pogrzebów powietrznych.