Parafia św. Bazylego i św. Aleksego w Nantes

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia św. Bazylego i św. Aleksego
Państwo

 Francja

Region

 Kraj Loary

Siedziba

Nantes

Adres

53, Boulevard de la Beaujoire

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Patriarchat Konstantynopolitański

Eparchia

Grecka Metropolia Francji

Cerkiew

św. Bazylego

Proboszcz

ks. Lambert van Dinteren

Wezwanie

św. Bazylego Wielkiego i św. Aleksego

Wspomnienie liturgiczne

1/14 stycznia; 12/25 lutego

Położenie na mapie Nantes
Mapa konturowa Nantes, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Bazylego i św. Aleksego”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Bazylego i św. Aleksego”
Położenie na mapie Kraju Loary
Mapa konturowa Kraju Loary, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Bazylego i św. Aleksego”
Położenie na mapie Loary Atlantyckiej
Mapa konturowa Loary Atlantyckiej, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Bazylego i św. Aleksego”
Ziemia47°15′31,0″N 1°31′22,3″W/47,258611 -1,522861

Parafia św. Bazylego i św. Aleksegoparafia Patriarchatu Konstantynopolitańskiego w Nantes.

W 1927 w Nantes zamieszkał ks. Pierre Verdène, który w tym samym roku dokonał konwersji z mariawityzmu na prawosławie. Urządził on w swoim mieszkaniu kaplicę tego wyznania i zaczął sporadycznie odprawiać nabożeństwa. W 1930 powstała przy nim wspólnota prawosławna została przyjęta w jurysdykcję Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego jako samodzielna parafia. Gromadziła żyjących w Nantes robotników głównie narodowości rosyjskiej, chociaż od początku byli w niej obecni konwertyci francuscy. Od 1932 część nabożeństw była odprawiana w języku francuskim w kaplicy urządzonej przez ks. Eugène’a Coulona w dawnej kuźni, a następnie w pomieszczeniu przy ulicy Galilée 119. W tym okresie parafia liczyła ok. 100 osób narodowości rosyjskiej, francuskiej i greckiej. Jej funkcjonowanie zostało przerwane przez wybuch II wojny światowej. Po wojnie do 1959 nabożeństwa odprawiali tylko kilka razy w roku kapłani przybyli z Paryża. W tym okresie parafia była już w jurysdykcji Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Parafii Rosyjskich.

W 1959 arcybiskup Włodzimierz (Tichonicki) mianował nowym proboszczem ks. André Bredeau. W tym samym roku parafia zjednoczyła się z etnicznie grecką parafią św. Bazylego. Językiem liturgicznym pozostawał francuski z dodatkiem greckiego i cerkiewnosłowiańskiego. Po kilku latach parafia straciła jednak dotychczasowe pomieszczenie. Święta Liturgia była odtąd odprawiana w kościele franciszkańskim. Obecnie świątynią parafialną jest drewniana cerkiew św. Bazylego. Działa przy niej biblioteka.

Po likwidacji Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Parafii Rosyjskich (2018), parafia pozostała w jurysdykcji Patriarchatu Konstantynopolitańskiego i weszła w skład Greckiej Metropolii Francji[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]