Parafia św. Marcina w Krasiczynie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia
św. Marcina
w Krasiczynie
Ilustracja
kościół parafialny
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Siedziba

Krasiczyn

Adres

Krasiczyn 181
37-741 Krasiczyn

Data powołania

1625

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Archidiecezja

przemyska

Dekanat

Przemyśl I

Kościół parafialny

św. Marcina w Krasiczynie

Filie

Kościół św. Maksymiliana Kolbe w Korytnikach
Kościół Ducha Świętego w Chołowicach
Kościół Narodzenia NMP w Mielnowie

Proboszcz

ks. Sławomir Nowak

Wezwanie

św. Marcina

Wspomnienie liturgiczne

11 listopada

Położenie na mapie gminy Krasiczyn
Mapa konturowa gminy Krasiczyn, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Parafiaśw. Marcinaw Krasiczynie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Parafiaśw. Marcinaw Krasiczynie”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Parafiaśw. Marcinaw Krasiczynie”
Położenie na mapie powiatu przemyskiego
Mapa konturowa powiatu przemyskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Parafiaśw. Marcinaw Krasiczynie”
Ziemia49°46′40,007″N 22°39′06,680″E/49,777780 22,651856
Strona internetowa

Parafia św. Marcina w Krasiczynie – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji przemyskiej w dekanacie Przemyśl I[1].

Erygowana w 1625. Jest prowadzona przez księży archidiecezjalnych. Mieści się pod numerem 50.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Około 1525 roku do Śliwnicy przybył Jakub z Siecina, szlachcic z Ziemi Dobrzyńskiej, który został dzierżawcą dóbr królewskich. W 1540 roku ożenił się z Barbarą Orzechowską właścicielką czternastu wsi. Następnie w Śliwnicy zbudował dwór obronny, a jego syn Stanisław herbu Rogala, od pobliskich Krasic przybrał nazwisko Krasicki. W 1584 roku Stanisław Krasicki zbudował murowany zamek, a jego następca Marcin Krasicki w latach 1598–1619 dokonał generalnej przebudowy zamku. W 1602 roku zamek został nazwany „Krasiczyn” w Śliwnicy, a w latach 1615–1620 powstawało miasteczko Krasiczyn.

W czerwcu 1616 roku król Zygmunt III Waza wydał zgodę na utworzenie parafii w Krasiczynie. W 1618 roku bp Stanisław Sieciński poświęcił kaplicę na zamku w Baszcie Boskiej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Utworzeniu parafii sprzeciwiło się kolegium wikariuszy katedralnych i dlatego została utworzona kapelania. 11 stycznia 1623 roku pierwszym kapelanem kaplicy zamkowej został ks. Jan Tarnowski. Następnie rozpoczęto budowę kościoła w miasteczku pw. św. Marcina i św. Barbary. W 1713 roku budowany kościół w miasteczku był w ruinie, dlatego 7 lutego 1713 roku ks. kan. Jan Kurdwanowski, delegat bpa Jan Kazimierza de Alten Bokuma zniósł fundację, probostwo zostało przeniesione do Krzywczy, a kaplica zamkowa została zdegradowana do roli kapelanii. W 1630 roku Marcin Krasicki ponownie czynił starania o utworzenie parafii, ustanawiając fundację, a jako uposażenie dla parafii przeznaczył wieś Reczpol. Po jego śmierci przerwano większe prace budowlane, tylko później wykonano drobne prace murarskie i przykryto mury dachem.

W 1745 roku bp Wacław Hieronim Sierakowski ponownie utworzył parafię. Ludwika z Mniszków Potocka wyposażyła kościół, który 13 kwietnia 1760 roku został konsekrowany. Do reaktywowanej parafii przyłączono wsie: Komara, Korytniki, Krasice, Krzeczkową, Mielnów, Nahurczany, Olszany, Rokszyce, Śliwnicę, Tarnawce i Zalesie.

W 1939 roku Krasiczyn zajęły wojska sowieckie, które dokonały dewastacji kościoła i urządziły w nim stajnię. W 1939 roku na terenie parafii było 2 559 rzymsko-katolików, 4 244 grekokatolików, 116 Żydów. W 1940 roku mieszkańców wysiedlono do innych miejscowości i na Wołyń.

Na terenie parafii jest 1 452 wiernych (Krasiczyn – 546, Chołowice – 56, Korytniki – 498, Mielnów – 70, Śliwnica – 282)[2].

Z tej parafii pochodzi kard. abp metr. krakowski Adam Stefan Sapieha, który w 1946 roku w Krakowie wyświęcił na kapłana Karola Wojtyłę.

Proboszczowie parafii[3][edytuj | edytuj kod]

1793–1820. ks. Józef Rzepecki.
1821–1827. ks. kan. Tomasz Przybyłowicz[4].
1828–1846. ks. Franciszek Gołaszewski[5].
1847. ks. Franciszek Kxawery Skibicki (administrator).
1847–1874. Alojzy Kozaczyński[6].
1875–1903. ks. Stanisław Wojna[7].
1886–1892. ks. Stanisław Ziemba (wikariusz - koadiutor).
1892–1894. ks. Adam Piękoś (wikariusz - koadiutor).
1894–1899. ks. Michał Miksiewicz (wikariusz - koadiutor).
1900–1937. ks. Józef Rogulski(w latach 1900–1903 wikariusz - koadiutor)[8].
1937–1951. ks. Jan Lasek[9].
1952–1957. ks. Andrzej Czyż.
1957–1969. ks. Jan Kordeczka.
1969–1970. ks. Edward Kwaśnik.
1970–2007. ks. Stanisław Bartmiński.
2007–2012. ks. Wiesław Kałamarz.
2012–2016. ks. Stanisław Guzy.
2016– nadal ks. Sławomir Nowak.

Kościoły filialne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]