Parafia Chrystusa Zbawiciela, św. Katarzyny i św. Serafina z Sarowa w San Remo
43°48′52,0″N 7°46′13,0″E/43,814444 7,770278 Cerkiew parafialna | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
Nuvoloni, 1 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Metropolia | |
| Eparchia | |
| Cerkiew |
Chrystusa Zbawiciela, św. Katarzyny i św. Serafina z Sarowa w San Remo |
| Proboszcz |
ks. Sergio Mainoldi |
Położenie na mapie Ligurii  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
| 43°48′52,0″N 7°46′13,0″E/43,814444 7,770278
| |
| Strona internetowa | |
Parafia Chrystusa Zbawiciela, św. Katarzyny i św. Serafina z Sarowa – parafia prawosławna w San Remo, należąca do eparchii brytyjskiej i zachodnioeuropejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji[1][a].
Powstanie parafii prawosławnej w San Remo wiązało się z popularnością tego miasta jako uzdrowiska oraz miejsca wypoczynku arystokracji rosyjskiej. Wielu bogatych Rosjan przebywało w San Remo przez cały rok lub większą jego część, posiadając w mieście własne wille. Jednak dopiero od końca XIX wieku w mieście odbywały się nieregularnie nabożeństwa prawosławne, odprawiane przez kapłanów przybyłych z Rosji w prywatnych domach (głównie Villi Gloria, własności rodziny Striekałow). W 1908 na cmentarzu komunalnym w San Remo wzniesiono kaplicę św. Mikołaja. W latach 1912–1913 zbudowana została cerkiew Chrystusa Zbawiciela, św. Katarzyny i św. Serafina z Sarowa.
W pierwszych latach istnienia parafia należała do eparchii petersburskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, jej pierwszym proboszczem został mnich Warsonofiej z petersburskiej ławry św. Aleksandra Newskiego. Nie mieszkał on jednak na stałe w San Remo i nie mógł wrócić do parafii po I wojnie światowej. Jego obowiązki spełniał ks. Michaił Stelmasenko, proboszcz parafii przy cerkwi we Florencji, a następnie kapłan przybyły z cerkwi w Mentonie. Lata 20. XX wieku stanowiły trudny okres dla parafii, której wierni – dotąd zamożni emigranci – stracili większość majątku w czasie rewolucji październikowej.
Parafia należała do Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego od momentu jego powołania. W momencie przejścia przez jego zwierzchnika metropolitę Eulogiusza pod jurysdykcję patriarchy Konstantynopola parafia znalazła się w Zachodnioeuropejskim Egzarchacie Parafii Rosyjskich. Cały czas w parafii służyli kapłani narodowości rosyjskiej.
Od 1966 parafia posiada osobowość prawną, na mocy dekretu prezydenckiego.
W 2018 r. Patriarchat Konstantynopolitański ogłosił rozwiązanie Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Parafii Rosyjskich. Tworzone przez rosyjskich emigrantów parafie miały odtąd podlegać lokalnym, z reguły greckim biskupom patriarchatu. W związku z tą decyzją rada parafialna zdecydowała o przejściu w jurysdykcję eparchii genewskiej i zachodnioeuropejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, co nastąpiło w styczniu 2019 r.[2]
Po utworzeniu w czerwcu 2019 r. eparchii brytyjskiej i zachodnioeuropejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, parafia weszła w skład nowej administratury[1].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Parafia jest również wymieniona na stronie Arcybiskupstwa Zachodnioeuropejskich Parafii Tradycji Rosyjskiej, jako placówka w dekanacie włoskim; proboszcz – ks. Alexei Baikov. Zob. Église du Christ Sauveur, de Sainte Catherine et de Saint Séraphin
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Parishes. orthodox-europe.org. [dostęp 2019-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-03)]. (ang.).
- ↑ Приход православной церкви в Сан-Ремо переходит из юрисдикции Константинопольского патриархата в РПЦЗ — Храм Христа Спасителя (Санремо) [online] [dostęp 2019-02-16] (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Historia parafii na jej oficjalnej stronie. [dostęp 2009-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].