Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Hermanowicach
49°43′32″N 22°48′44″E/49,725556 22,812222 Kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Siedziba | |
| Adres |
Hermanowice 61, |
| Data powołania |
4 marca 1948 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Archidiecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół parafialny | |
| Filie |
• Kupiatycze – pw. bł. Jana Balickiego |
| Proboszcz |
ks. Piotr Michno |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
3 maja |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Przemyśl  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu przemyskiego  | |
| 49°43′32″N 22°48′44″E/49,725556 22,812222
| |
| Strona internetowa | |
Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Hermanowicach – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji przemyskiej, w dekanacie Kalwaria Pacławska[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Hermanowice były wzmiankowane już w 1383 roku, posiadające gród obronny. W 1422 roku król Władysław Jagiełło przekazał wieś Piotrowi Grochowskiemu. Od 1408 roku rzymskokatoliccy należeli do parafii w Niżankowicach. Na początku XX wieku kapłani z Niżankowic i Przemyśla odprawiali msze święte w dworze, domu prywatnym i szkole.
W 1920 roku z inicjatywy ks. Franciszka Winnickiego, zbudowano drewniany kościół filialny pw. św. Franciszka Ksawerego, a we wsi było 310 wiernych. Po kilku latach z powodu zagrzybienia kościół rozebrano, a na tym miejscu w 1936 roku rozpoczęto budowę murowanego kościoła, który został wybudowany w ciągu jednego roku i poświęcony jesienią 1937 roku przez bpa Wojciecha Tomakę, pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski[2][3].
W 1939 roku dekretem bpa Franciszka Bardy została erygowana parafia, ale podczas wojny akt erekcyjny zaginął. 4 marca 1948 roku został wydany drugi akt erekcyjny parafii, z wydzielonego terytorium parafii Niżankowice i Pikulice.
18 maja 2003 roku parafia została przydzielona do nowo utworzonego dekanatu Kalwaria Pacławska. 12 października 2014 roku odbyła się konsekracja kościoła, której dokonał abp Józef Michalik[4][5].
Na terenie parafii jest 1 207 wiernych (w tym: Hermanowice – 568, Kupiatycze – 311, Malhowice – 235, Stanisławczyk – 141)[6].
- Proboszczowie parafii
- 1948–1993. ks. prał. Franciszek Gunia[7][8][9][10][11].
- 1993–2001. ks. prał. Edward Sznaj.
- 2001–2016. ks. Jan Szmyd.
- 2016–2020. ks. dr Radosław Maziarz.
- 2020– nadal ks. Piotr Michno.
Kościoły filialne[edytuj | edytuj kod]
- Kupiatycze – pw. bł. Jana Balickiego.
- Malhowice – pw. św. Józefa Sebastiana Pelczara.
- Stanisławczyk
-
Kościół filialny w Kupiatyczach -
Kościół filialny w Malhowicach
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Opis dekanatu na stronie archidiecezji
- ↑ Rocznik Archidiecezji przemyskiej 1997. Album (s. 316) ISSN 1233-4685
- ↑ Poświęcenie nowego kościoła w Hermanowicach. „Wschód”. Nr 65, s. 11, 10 listopada 1937.
- ↑ O parafii
- ↑ Zbigniew Suchy, Jubileuszowa uczta w Hermanowicach [online], Tygodnik Katolicki „Niedziela”. Niedziela przemyska 44/2014 [dostęp 2014-10-30].
- ↑ Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 2015 (s. 139) ISSN 1429-6314
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1952 (s. 28) [dostęp 2024-05-08]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1958 (s. 34) [dostęp 2024-05-08]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1966 (s. 39) [dostęp 2024-05-08]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1979 (s. 154) [dostęp 2024-05-08]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1984 (s. 284) [dostęp 2024-05-08]