Park Narodowy Khaudum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Narodowy Khaudum
park narodowy
Państwo

 Namibia

Data utworzenia

1989

Położenie na mapie Namibii
Mapa konturowa Namibii, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Khaudum”
Ziemia18°50′S 20°50′E/-18,833333 20,833333

Park Narodowy Khaudum[1] rezerwat przyrody w północno-wschodniej Namibii w regionie Okawango Wschodnie na zachód od Zambezi. Ten bardzo oddalony i niedostępny rezerwat, ale jest domem dla wielu rzadkich zwierząt jak antylopa końska i likaon. Jest to bardzo dziki, najrzadziej odwiedzany park Namibii. Powierzchnia parku wynosi 4000 km².

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Khaudum Park Narodowy[2] położony jest na obrzeżach Pustyni Kalahari. Cztery ogromne okresowe rzeki przebiegają przez park, są to Omiramba, Nhoma, Cwiba i Khaudum. Odgrywają one ważną rolę ekologiczną w czasie w pory deszczowej.

Klimat[edytuj | edytuj kod]

Region Kavango cieszy się długą i suchą porą deszczową trwającą od kwietnia do listopada. Pora deszczowa występuje od grudnia do marca.

W porze suchej w czasie zimy, wilgotność powietrza utrzymuje się na poziomie 30% a dzienne maksymalne temperatury przekraczają 25 °C. Temperatura najzimniejszych nocy może spaść poniżej 5 °C, ale zwykle waha się w granicach 12 °C. Pora deszczowa w okresie lata cechuje się wilgotnością około 60% a dzienne temperatury wynoszą pomiędzy 30° i 40 °C. Nawet nocą temperatura nie spada poniżej 15 °C. Średnia roczna opadów wynosi 550 mm, z czego 80% przypada na okres od grudnia do marca.

Flora i fauna[edytuj | edytuj kod]

Dominującą roślinnością w parku są lasy składające się z gatunków akacji rosnące w suchych wysokich i niskich zagajnikach. Drzewa mogą osiągnąć wysokość do 10 m i rosną w stosunkowo gęstych zaroślach. Spotykane gatunki to Pterocarpus angolensis,Baikiaea plurijuga, Burkea africana i Guibourtia coleosperma.

W przeciwieństwie do suchych wysokich lasów drzewa w niskim lesie mają wysokość poniżej 5 metrów. Występujące gatunki to Lonchocarpus neisii i Terminalia serica, przecinane gatunkami Faidherbia albida i Grewia.

Wzdłuż okresowej rzeki Omiramba rośnie gęsty las suchej akacji, często z dużą ilością krzewów kolczastych Acacia erioloba, Acacia fleckii, Acacia hebeclada i Acacia tortillis wraz z okazjonalnymi Combretum imberbe i Combretum hereroense. Dno rzeki Omiramba jest torfowa-bagienne i pokryte jest gęstym sitowiem w tym Phragmites, rzadziej lilie wodne Terminalia prunoides.

Dziewicza roślinność parku zachęca bogatą i różnorodną zwierzynę. Idealnym czas na oglądanie dzikich zwierząt przypada na okres od czerwca do października. Od listopada do marca ponad 320 gatunków ptaków zamieszkuje ten obszar, w tym papugi i więcej niż 50 gatunków ptaków drapieżnych.

W parku przebywa często ponad 500 słoni, żyrafy i wiele antylop, w tym antylopy końskie, kudu, eland i redunca. Pogłowie zwierząt drapieżnych jest wysokie. Oprócz mniejszych kotów, spotykane są lwy, lamparty, gepardy, hieny cętkowane, szakale i likaony.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]