Pawilon wystawowo-restauracyjny w starym Ogrodzie Zoologicznym w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pawilon wystawowo-restauracyjny w Ogrodzie Zoologicznym
w Poznaniu
Symbol zabytku nr rej. A201 z 25 kwietnia 1978
Ilustracja
Pawilon w 1910 roku
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

ul. Bukowska 19

Architekt

Paul Pitt

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pawilon wystawowo-restauracyjny w Ogrodzie Zoologicznymw Poznaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pawilon wystawowo-restauracyjny w Ogrodzie Zoologicznymw Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pawilon wystawowo-restauracyjny w Ogrodzie Zoologicznymw Poznaniu”
Ziemia52°24′26″N 16°54′20″E/52,407222 16,905556

Pawilon wystawowo-restauracyjny w Ogrodzie Zoologicznym w Poznaniu – pawilon usytuowany na terenie starego Ogrodu Zoologicznego od strony ul. Bukowskiej na Jeżycach w Poznaniu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obiekt wybudowano około 1905 roku, jako pawilon wystawowy[1]. Został wzniesiony według projektu architekta Paula Pitta[2]. Służył także jako piwiarnia (niem. Bierhalle)[3] i restauracja[4].

Pawilon począwszy od 3 maja 1921 roku, kiedy otwarto w nim salon sztuki prowadzony przez grupę artystów „Świt[1], nazywany także „Pałacem Sztuki”[3], do początku marca 1924 roku[5], kiedy poinformowano o jego zamknięciu, pełnił funkcję salonu wystawowego Stowarzyszenia Artystów Plastyków „Świt”[3].

W 1924 roku do pawilonu przeniesiono zbiory przyrodnicze Muzeum im. Mielżyńskich[6] i Muzeum Wielkopolskiego[1]. Pawilon stał się siedzibą Muzeum Przyrodniczego, jako oddział przyrodniczy Muzeum Wielkopolskiego[1]. W sali górnej ulokowano dział zoologiczny i botaniczny ze zbiorami ornitologicznymi i entomologicznymi. W dolnej sali natomiast zbiory z dziedziny geologii i mineralogii. Zbiory liczyły około 40 tys. okazów[1].

Obecnie w budynku funkcjonuje Muzeum Wiedzy o Środowisku wraz z Instytutem Środowiska Rolniczego i Leśnego PAN[7].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Dwupoziomowy budynek zbudowany na planie prostokąta nakryty został czterospadowym dachem z mocno wysuniętym okapem. Taras otaczający pawilon otoczony balustradą z balasami, łączyły z ogrodem zoologicznym dwa ciągi schodów. Elewację od strony ogrodu i obie boczne tworzyły wyoblone ryzality na osiach, przeszklone oknami dużych rozmiarów dzielonymi przez lizeny. Budynek uległ przebudowie i współcześnie dawne krańce tarasów stanowią obwód elewacji[2]. 25 kwietnia 1978 roku pawilon został wpisany pod nr A201 wraz z zespołem starego Ogrodu Zoologicznego do rejestru zabytków nieruchomych województwa wielkopolskiego[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Kurier Poznański 1927.01.15 R.22 nr22 - Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [online], www.wbc.poznan.pl [dostęp 2021-01-03] (pol.)., s. 5
  2. a b Pazder Janusz., Dolczewska, Aleksandra., Atlas architektury Poznania, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, [cop. 2008], ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366 [dostęp 2021-01-03].
  3. a b c Jarosław, Mulczyński, Życie artystyczne w Poznaniu w latach 1919-1939 : instytucje, salony, wystawy, wyd. I, Poznań, ISBN 978-83-7768-237-1, OCLC 1156021208 [dostęp 2021-01-03].
  4. Portal SIP Poznań [online], sip.geopoz.pl [dostęp 2021-01-06].
  5. Kurier Poznański 1924.03.06 R.19 nr55 - Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [online], www.wbc.poznan.pl [dostęp 2021-01-06] (pol.)., s. 6
  6. Muzeum im. Mielżyńskich w Poznaniu – visualheritage.eu [online] [dostęp 2021-01-03] (pol.).
  7. Muzeum Wiedzy o Środowisku » FUNDACJA MUZEÓW WIELKOPOLSKICH [online], muzeawielkopolskie.pl [dostęp 2021-01-03].
  8. https://www.nid.pl/pl/Informacje_ogolne/Zabytki_w_Polsce/rejestr-zabytkow/zestawienia-zabytkow-nieruchomych/stan%20na%2030.09.2020/WLK-rej.pdf, s.161

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wydawnictwo Miejskie Posnania, Jarosław Mulczyński, „Życie artystyczne w Poznaniu w latach 1919–1939 – Instytucje, salony, wystawy”, Stowarzyszenie Artystów Plastyków „Świt” w Poznaniu, s. 58–67, ISBN 978-83-7768-237-1.