Muzeum Narodowe w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Muzeum Narodowe w Poznaniu
Ilustracja
Gmach główny muzeum
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

Al. Karola Marcinkowskiego 9
61-745 Poznań

Data założenia

18 kwietnia 1919

Dyrektor

mgr Tomasz Łęcki[1]

Kustosz

mgr Agnieszka Kunicka-Goldfinger (główny konserwator)

Oddziały
Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzeum Narodowe w Poznaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Muzeum Narodowe w Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Muzeum Narodowe w Poznaniu”
Ziemia52°24′30,67″N 16°55′47,84″E/52,408519 16,929956
Strona internetowa

Muzeum Narodowe w Poznaniu (MNP) – muzeum sztuki w Poznaniu, narodowa instytucja kultury, założone w 1919[2] jako Muzeum Wielkopolskie w Poznaniu, od 1950 nosi obecną nazwę[3].

Muzeum jest wpisane do Państwowego Rejestru Muzeów, prowadzonego przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach[4].

Historia powstania[edytuj | edytuj kod]

Logo MNP
Madonna z dzieciątkiem i barankiem Quentin Massys, 1513, Muzeum Narodowe w Poznaniu (gmach główny)

Muzeum Narodowe w Poznaniu powstało z połączenia kilku historycznych kolekcji; najstarsza z nich, Muzeum Starożytności Polskich i Słowiańskich w Wielkim Księstwie Poznańskim powstało w 1857 roku przy Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk. Kolejnym elementem który położył podwaliny pod powstanie dzisiejszej placówki były darowizny Seweryna Mielżyńskiego dla PTPN. W 1870 kupił on zbiory Edwarda Rastawieckiego, a w 1871 przekazał towarzystwu należącą do swojej rodziny kolekcję miłosławską. Ponadto zakupił teren, gdzie zorganizowano wystawę zgromadzonych zbiorów. W 1881 PTPN nadało im nazwę Muzeum im. Mielżyńskich, dla publiczności otwarto je ostatecznie w 1882 roku.

Nieco później w Poznaniu powstało pierwsze niemieckie muzeum. Było to założone w 1894 roku Provinzial Museum in Posen (Prowincjonalne Muzeum w Poznaniu), które w 1902 roku przemianowano na Kaiser Friedrich Museum (Muzeum Cesarza Fryderyka III). W 1904 pruskie muzeum otrzymało na siedzibę budynek przy placu Wolności (wówczas Wilhelmsplatz), specjalnie zaprojektowany do celów wystawienniczych przez Karla Hinkeldeyna, który mieści obecnie Galerię Malarstwa i Rzeźby.

W 1919 roku, po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Muzeum Cesarza Fryderyka III przemianowano na Muzeum Wielkopolskie. Kolejne lata to intensywny rozwój Muzeum. Przyjęto wówczas w depozyt zbiory z Muzeum im. Mielżyńskich oraz dokonano nowych zakupów, zwłaszcza w zakresie ówczesnego malarstwa i rzeźby. Ostatecznie podzielono w okresie międzywojennym muzeum na trzy oddziały: Galerię Malarstwa i Rzeźby, zajmującą budynek po Muzeum Fryderyka III, Muzeum Archeologiczne w gmachu PTPN (dawna siedziba Muzeum Mielżyńskich) oraz Muzeum Przyrodnicze przy Ogrodzie Zoologicznym (obecnie pod opieką Polskiej Akademii Nauk).

Podczas II wojny światowej władze niemieckie całość ponownie przemianowały na Kaiser Friedrich Museum Posen. Wiele dzieł wywieziono w głąb Rzeszy, zaś reszty zniszczenia dokonały działania wojenne, zwłaszcza walki w 1945. Największe straty poniosły zbiory przyrodnicze i etnograficzne.

Jeszcze w 1945 poznańscy historycy sztuki rozpoczęli odbudowę zbiorów Muzeum Wielkopolskiego. W 1949 ze zbiorów malarstwa Edwarda A. Raczyńskiego utworzono Muzeum w Rogalinie, oraz wyodrębniono Dział Kultury i Sztuki Ludowej (dziś Muzeum Etnograficzne w Poznaniu). Starania poznańskich muzealników sprawiły, że w 1950 roku Muzeum Wielkopolskie w Poznaniu zostało przekształcone w Muzeum Narodowe w Poznaniu. Jednocześnie zbiory Muzeum Prehistorycznego, oddziału wyodrębnionego jeszcze w 1945, przekształcono w oddzielne Muzeum Archeologiczne w Poznaniu z siedzibą w pałacu Górków. W kolejnych latach kolekcję rozbudowywano tworząc nowe działy:

W latach siedemdziesiątych odrestaurowano elewację gmachu głównego Muzeum Narodowego i zmontowano na fasadzie głównej mozaiki wg projektu Zbigniewa Bednarowicza. Uzupełnione zostały również, przez Józefa Murlewskiego, elementy uszkodzone jeszcze podczas działań wojennych.

Jednocześnie rozwijała się Galeria Malarstwa i Rzeźby przy której w 1975 roku powstał Dział Plakatu i Designu, który w 1982 objął także zbiory wzornictwa. W roku 1992 istniejąca przy Galerii Malarstwa i Rzeźby Galeria Sztuki Współczesnej wzbogaciła się o Dział Fotografii, Filmu i Video.

W 1990 roku przy Muzeum Narodowym w Poznaniu Edward B. Raczyński w swoją setną rocznicę urodzin ustanowił Fundację im. Raczyńskich, która wniosła do muzeum jako depozyt zbiory rodu Raczyńskich zgromadzone w Rogalinie.

W 2001 otwarto nowe skrzydło Galerii Malarstwa i Rzeźby, którego budowę planowano już na przełomie lat 60. i 70. XX wieku. Z uwagi na kontrowersyjną architekturę obiekt bywa nazywany jamnikiem[5].

W 2006 w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu znajdowało się 309 569 obiektów umieszczonych w 203 304 pozycjach inwentarzowych oraz 4 119 depozytów.

Dyrektorzy[edytuj | edytuj kod]

Oddziały Muzeum[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcie Oddział Adres
Gmach główny (dawniej Galeria Malarstwa i Rzeźby) Poznań, Al. Marcinkowskiego 9
Muzeum Historii Miasta Poznania Poznań, Stary Rynek 1 (Ratusz)
Muzeum Sztuk Użytkowych Poznań, ul. Góra Przemysła 1
(Zamek królewski)
Wielkopolskie Muzeum Wojskowe Poznań, Stary Rynek 9
Muzeum Instrumentów Muzycznych Poznań, Stary Rynek 45
Muzeum Etnograficzne Poznań, ul. Grobla 25
Pałac w Rogalinie Rogalin
Zamek w Gołuchowie Gołuchów
Muzeum im. Adama Mickiewicza w Śmiełowie Śmiełów

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. O Muzeum. Muzeum Narodowe w Poznaniu. [dostęp 2020-05-04].
  2. Edward Chwalewik: Zbiory polskie : archiwa, bibljoteki, gabinety, galerje, muzea i inne zbiory pamiątek przeszłości w ojczyżnie i na obczyźnie. T. 2: N–Ż. Warszawa: Wydawnictwo Jakuba Mortkowicza, 1927, s. 107.
  3. Zarządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 23 maja 1950 r. w sprawie zmiany nazwy Muzeum Wielkopolskiego w Poznaniu na „Muzeum Narodowe w Poznaniu” (M.P. z 1950 r. nr 64, poz. 750).
  4. Ustawa z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz.U. z 1997 r. nr 5, poz. 24)
  5. Grzegorz Sporakowski, Z teki Henryka Kota.Tajemnicze przejście, w: Głos Wielkopolski, 17-18.5.2008, s.14

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]