Penicillium glabrum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Penicillium glabrum
Ilustracja
Konidiofory
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Eurotiomycetes

Rząd

kropidlakowce

Rodzina

kropidlakowate

Rodzaj

pędzlak

Gatunek

Penicillium glabrum

Nazwa systematyczna
Penicillium glabrum (Wehmer) Westling
Ark. Bot. 11(no. 1): 131 (1911)

Penicillium glabrum (Wehmer) Westling – gatunek grzybów z klasy Eurotiomycetes[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Penicillium, Aspergillaceae, Eurotiales, Eurotiomycetidae, Eurotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1893 r. Carl Wehmer nadając mu nazwę Citromyces glaber. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Richard Westling w 1911 r.[1]

Synonimy:

  • Citromyces glaber Wehmer 1893
  • Penicillium frequentans Westling 1912
  • Penicillium terlikowskii K.W. Zaleski 1927[2].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Penicillium glabrum to grzyb mikroskopijny zbudowany ze strzępek, na których wyrastają prostopadle do nich konidiofory na szczycie rozwidlające się wielokrotnie, tak, że swoim wyglądem przypominają pędzel. Na szczytowych komórkach konidiotwórczych powstają zarodniki konidialne tworzące łańcuszki bazypetalne. Kolonia P. glabrum tworzy watowaty nalot popularnie nazywany pleśnią[3].

Opisano około 300 gatunków Penicillium. Rozróżniane są poprzez mikroskopową analizę ich morfologii, analizę metodami biologii molekularnej i analizę budowy DNA[3]. Najbardziej podobne do P. glabrum gatunki to Penicillium spinulosum, Penicillium purpurescens i Penicillium montanense. Sugerowano, że może to być ten sam gatunek. Badania wykonane na 35 izolatach tych gatunków wykazały jednak, że są to odrębne gatunki. Modele statystyczne oparte na danych morfologicznych i ogólnych danych fizjologicznych wskazały, że pięć cech miało znaczenie dla rozróżnienia tych gatunków: tekstura ścian konidiów, średnice kolonii na podłożu Czapek i 25% agarze z azotanem glicerolu, szerokość fialid i średnica pęcherzyka[4].

P. glabrum na owocach cytrusowych wytwarza mykotoksynę o nazwie cytromycetyna[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-10-16] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2020-10-16] (ang.).
  3. a b c Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.
  4. Differentiation of Penicillium glabrum from Penicillium spinulosum and Other Closely Related Species: An Integrated Taxonomic Approach, „Systematic and Applied Microbiology”, 13 (3), październik 1990, s. 304–309 (ang.).