Phyllachora
 Phyllachora pomigena na jabłku | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Phyllachora |
| Nazwa systematyczna | |
| Phyllachora Nitschke ex Fuckel Jb. nassau. Ver. Naturk. 23-24: 216 (1870) [1869-70] | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Phyllachora graminis (Pers.) Fuckel 1870 | |
Phyllachora Nitschke ex Fuckel – rodzaj grzybów z klasy Sordariomycetes[1]. Grzyby mikroskopijne, patogeny roślin[2].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju Phyllachora należą bardzo liczne gatunki. Joanna Marcinkowska w 2012 r. podaje ich liczbę 944[2], ale liczba ta zmienia się w wyniku prac mykologów porządkujących taksonomię i ustalających pokrewieństwo gatunków[1].
Przedstawiciele rodzaju są szeroko na świecie rozprzestrzenione i występują we wszystkich strefach klimatycznych. Grzyby mikroskopijne, pasożyty roślin. Żyją na liściach wielu gatunków roślin z rodzin wiechlinowatych (Poaceae), bobowatych (Fabaceae), trojeściowatych (Asclepiadaceae), krasnodrzewowatych (Erythroxylaceae). Phyllachora graminis na licznych gatunkach traw wywołuje chorobę o nazwie czarna plamistość liści traw[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phyllachoraceae, Phyllachorales, Sordariomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Synonimy: Catacauma Theiss. & Syd. 1914, Clypeostigma Höhn. 1919, Clypeotrabutia Seaver & Chardón 1926, Discomycopsella Henn. 1902, Endodothella Theiss. & Syd. 1915, Endophyllachora Rehm 1913, Endotrabutia Chardón 1930, Halstedia F. Stevens 1920, Metachora Syd., P. Syd. & E.J. Butler 1911, Phaeotrabutia Garcés 1941), Phaeotrabutiella Theiss. & Syd. 1915, Phragmocarpella Theiss. & Syd. 1915, Phragmocauma Theiss. & Syd. 1915, Placostroma Theiss. & Syd. 1914, Pseudomelasmia Henn. 1902, Puiggarina Speg. 1918, Rheumatopeltis F. Stevens 1927, Sirentyloma Henn. 1895, Telemeniella Bat. 1955, Tolediella Viégas 1943, Trabutiella Theiss. & Syd.[3]
Niektóre gatunki występujące w Polsce[edytuj | edytuj kod]
- Phyllachora graminis (Pers.) Fuckel 1870[2]
- Phyllachora heraclei (Fr.) Fuckel 1870[4]
- Phyllachora junci (Alb. & Schwein.) Fuckel 1870[4]
- Phyllachora pteridis (Rebent.) Fuckel 1870[5]
- Phyllachora punctiformis (Fuckel) Fuckel 1870[4]
- Phyllachora sylvatica Sacc. & Speg. 1878[4]
- Phyllachora therophila (Desm.) Arx & E. Müll. 1954[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-14] (ang.).
- ↑ a b c d Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2020-12-14] (ang.).
- ↑ a b c d e Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4
- ↑ Według Index Fungorum takson niepewny.