Piecki (Zawiercie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piecki
Część miasta Zawiercia
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

zawierciański

Miasto

Zawiercie

W granicach Zawiercia

1 lutego 1977[1]

SIMC

0945657

Strefa numeracyjna

32

Kod pocztowy

42-400

Tablice rejestracyjne

SZA

Położenie na mapie Zawiercia
Mapa konturowa Zawiercia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Piecki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Piecki”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Piecki”
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego
Mapa konturowa powiatu zawierciańskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Piecki”
Ziemia50°30′36″N 19°29′24″E/50,510000 19,490000

Piecki – część miasta Zawiercia.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1783 roku Piecki przynależały jako folwark do dworu Blanowice[2]. W 1795 roku znajdowały się w powiecie lelowskim, w parafii Kromołów Miasto[3]. Na początku XIX wieku dobra Piecki razem ze Skarżycami, Morskiem i Blanowicami posiadał Adam August von Heppen[4]. W 1827 roku w Pieckach znajdowało się siedem domów, zamieszkanych przez 45 osób[5], natomiast w 1857 roku wieś zamieszkiwało 51 osób[6]. W okresie Królestwa Polskiego były wsią[7]; od 1867 roku należały do gminy Kromołów[5]. Od 1949 roku Piecki posiadały status wsi należącej do gromady Blanowice (gmina Kromołów)[8], następnie uzyskały status pustkowia[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz.U. z 1977 r. nr 3, poz. 15
  2. Krzyże i kapliczki w Blanowicach [online], Dawne Zawiercie [dostęp 2022-08-30].
  3. Florian Huras, Granice administracji kościelniej w 1795 r. [online], Towarzystwo Genealogiczne Ziemi Częstochowskiej, 15 listopada 2011 [dostęp 2022-08-30].
  4. Neues Preussisches Adels-Lexicon, t. 2, Reichenbach: Zedlitz und Neukirch, 1836, s. 371.
  5. a b Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski (red.), Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 8, Warszawa: Władysław Walewski, 1887, s. 71.
  6. Jerzy Abramski, Zawiercie. Studium monograficzne, Zawiercie: Miejski Ośrodek Kultury „Centrum”, 1994, s. 85, ISBN 83-902833-0-1.
  7. Lipiec w Zawierciu i okolicach 1852-1909 [online], Dawne Zawiercie [dostęp 2022-08-30].
  8. Rozporządzenie wojewody śląskiego z dnia 30 kwietnia 1949 r. (Nr SA. 15b/61/48) o podziale gmin wiejskich na gromady na obszarze powiatów: będzińskiego i zawierciańskiego województwa śląskiego, Śląski Dziennik Wojewódzki, 1 czerwca 1949 [dostęp 2022-08-30].
  9. Marek Grabania, Zawiercie: zarys rozwoju powiatu i miasta, Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1969, s. 323.