Pieprz długi

Pieprz długi
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	magnoliopodobne
Rząd	pieprzowce
Rodzina	pieprzowate
Rodzaj	pieprz
Gatunek	pieprz długi
	Nazwa systematyczna
	Piper longum L.; Sp. Pl. 1: 29. 1753
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pieprz długi (Piper longum L.) – gatunek rośliny z rodziny pieprzowatych. Pochodzi z południowo-wschodniej Azji. Swym wyglądem przypomina pieprz czarny. Posiada zwarty owocostan w kolorze szarobrązowym do czarnobrązowego. Kłosowate owocostany osiągają długość 2,5 do 4,5 cm i średnicę do 8 mm^[3].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Używany jako przyprawa głównie w Indonezji. Do celów handlowych zbiera się całe owocostany przed ich dojrzeniem, a następnie poddaje się je procesowi suszenia^[3]. Wartość pieprzu długiego jest mniejsza od pieprzu czarnego ze względu na aromat, natomiast pod względem ostrości jest mocniejszy. W dawnej Polsce ten gatunek pieprzu wykorzystywano jako surowiec leczniczy^[4]. W XVIII i XIX wieku wykonywano z niego między innymi proszki leczące infekcje gardła, środki rozgrzewające mięśniowo, łakotki cukrowe, esencje lecznicze, powidełka^[4]. W XVII w. w Prusach Królewskich był jednym ze składowych driakwi toruńskiej, tj. teriaku (uniwersalnego antidotum)^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-30] (ang.).
↑ ^a ^b Aleksander K.A.K. Smakosz Aleksander K.A.K., Pieprz długi – botanika i historia naturalna, [w:] BożenaB. Płonka-Syroka, ArinA. Namal, AndrzejA. Syroka (red.), Elementy orientalne w diecie Europejczyków, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, 2021, s. 187–204, ISBN 978-83-7055-652-5 .
↑ ^a ^b Aleksander K.A.K. Smakosz Aleksander K.A.K., Wykorzystanie surowców leczniczych z rodzaju Piper L. na ziemiach polskich od XVII do XIX w., [w:] BożenaB. Płonka-Syroka, AndrzejA. Syroka (red.), Lek roślinny, t. VIII, Wrocław: Arboretum, 2020, s. 75–93, ISBN 978-83-62563-72-2 .
↑ DanutaD. Raj DanutaD. i inni, The real Theriac – panacea, poisonous drug or quackery?, „Journal of Ethnopharmacology”, 281, 2021, s. 114535, DOI: 10.1016/j.jep.2021.114535, ISSN 0378-8741 [dostęp 2023-11-08] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bohumil Hlava: Rośliny przyprawowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1983. ISBN 83-09-00456-7.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-30] (ang.).

[:1-3] Aleksander K.A.K. Smakosz Aleksander K.A.K., Pieprz długi – botanika i historia naturalna, [w:] BożenaB. Płonka-Syroka, ArinA. Namal, AndrzejA. Syroka (red.), Elementy orientalne w diecie Europejczyków, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, 2021, s. 187–204, ISBN 978-83-7055-652-5 .

[:0-4] Aleksander K.A.K. Smakosz Aleksander K.A.K., Wykorzystanie surowców leczniczych z rodzaju Piper L. na ziemiach polskich od XVII do XIX w., [w:] BożenaB. Płonka-Syroka, AndrzejA. Syroka (red.), Lek roślinny, t. VIII, Wrocław: Arboretum, 2020, s. 75–93, ISBN 978-83-62563-72-2 .

[5] DanutaD. Raj DanutaD. i inni, The real Theriac – panacea, poisonous drug or quackery?, „Journal of Ethnopharmacology”, 281, 2021, s. 114535, DOI: 10.1016/j.jep.2021.114535, ISSN 0378-8741 [dostęp 2023-11-08] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]