Pinus clausa
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Klad | |
Klad | |
Klad | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
P. clausa |
Nazwa systematyczna | |
{{{nazwa łacińska}}} (Chapm. ex Engelm.) Vasey ex Sargent | |
Zasięg | |
Pinus clausa (Chapm. ex Engelm.) Vasey ex Sargent – gatunek drzewa iglastego z rodzaju sosna należącego do rodziny sosnowatych (Pinaceae). Sosna ta występuje w stanie dzikim w Ameryce Północnej na dwóch osobnych obszarach USA: jeden w centralnej Florydzie, drugi w zachodniej Florydzie i Alabamie. Populacje oddalone są od siebie o 200 km. Drzewa tego gatunku rzadko osiągają wiek 100 lat.
Morfologia
- Pokrój
- Drzewo o owalnej, rozłożystej koronie. Tworzy także formy krzewiaste.
- Pień
- Przeważnie osiąga wysokość 5–10 m, wyjątkowo 21 m. Średnica pnia 45–50 cm. Kora cienka, brązowa do szarobrązowej, z wiekiem łuszczy się.
- Liście
- Igły zebrane po 2 na krótkopędach, długości 5–10 cm. Elastyczne, delikatnie skręcone, silnie zgięte łamią się.
- Szyszki
- Szyszki męskie cylindryczne, żółte, wyrastają blisko szczytu gałązki. Szyszki żeńskie początkowo żółte do fioletowych. Dojrzałe długości 4–8 cm, brązowe do szaro-brązowych, często w skupiskach. Łuski z niewielkim ostrym kolcem.
-
Igły i szyszki męskie
-
Szyszka nasienna
Biologia i ekologia
Drzewo jednopienne. Szyszki pozostają zamknięte przez wiele lat. Otwierają się pod wpływem wysokiej temperatury towarzyszącej pożarom lasu. Z uwolnionych nasion wyrasta nowe pokolenie drzew.
Rośnie na piaszczystym podłożu, na terenach niesprzyjających wzrostowi dużych drzew innych gatunków, dzięki czemu może z nimi z sukcesem współzawodniczyć o dostęp do światła. Preferuje miejsca nasłonecznione.
Stanowiska P. clausa pełnią istotną rolę jako siedlisko zagrożonego gatunku jaszczurki Plestiodon reynoldsi należącego do rodziny scynków.
Systematyka
Synonimy: Pinus inops Aiton var. clausa Chapman ex Engelmann, P. clausa var. immuginata D.B. Ward.
Pozycja gatunku w obrębie rodzaju Pinus[2]:
- podrodzaj Pinus
- sekcja Trifoliae
- podsekcja Contortae
- gatunek P. clausa
- podsekcja Contortae
- sekcja Trifoliae
Zagrożenia
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) początkowo przyznała temu gatunkowi kategorię zagrożenia LR/nt (lower risk/near threatend) w skali całego świata, uznając za bliski zagrożeniu[3]. Ponieważ liczebność populacji nie wykazuje spadku i gatunek nie jest eksploatowany na dużą skalę, klasyfikacja ta została zmieniona w 2013 r. na LC (least concern)[4].
Zastosowanie
Ze względu na liczne i gęste gałęzie drewno P. clausa zazwyczaj nie nadaje się do wykorzystania. Jeżeli już jest wykorzystywane, to najczęściej stanowi źródło miazgi drzewnej.
Przypisy
- ↑ P. F. Stevens: PINACEAE. [w:] Angiosperm Phylogeny Website [on-line]. 2001–.
- ↑ Christopher J. Earle: Pinus. [w:] The Gymnosperm Database [on-line]. [dostęp 2010-02-03]. (ang.).
- ↑ Conifer Specialist Group (1998): Pinus clausa. [w:] IUCN 2009. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2009.1 [on-line]. [dostęp 2010-02-03]. (ang.).
- ↑ A. Farjon: Pinus clausa. [w:] IUCN 2013. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.1 [on-line]. [dostęp 2013-08-08]. (ang.).
Bibliografia
- R. Kral. Pinus. „Flora of North America North of Mexico”. Vol. 2, 1993. Flora of North America Editorial Committee (red.). Oxford University Press. [dostęp 2010-02-03]. (ang.).
- Christopher J. Earle: Pinus clausa. [w:] Gymnosperm Database [on-line]. [dostęp 2010-02-03]. (ang.).