Piotr Rudzki

Piotr Rudzki
	podpułkownik broni pancernych
Data i miejsce urodzenia	31 stycznia 1892 ; Odessa
Data śmierci	1967
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Formacja	II Korpus Polski w Rosji
Jednostki	7 Batalion Pancerny
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	;

Piotr Rudzki (ur. 31 stycznia 1892 w Odessie, zm. 1967) – podpułkownik broni pancernych Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Odessie, w rodzinie Feliksa.

W 1923 pełnił obowiązki zastępcy dowódcy 1 Dywizjonu Samochodowego w Warszawie^[1]. 3 maja 1926 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów samochodowych^[2]. W 1928 ponownie pełnił obowiązki zastępcy dowódcy dywizjonu^[3]. Z dniem 1 maja 1931 został przeniesiony do Kadry 2 Dywizjonu Samochodowego na stanowisko komendanta kadry^[4]^[5]. W październiku 1935 został wyznaczony na stanowisko komendanta Kadry 9 Batalionu Pancernego w Brześciu nad Bugiem, a później przeniesiony do 7 Batalionu Pancernego w Grodnie na stanowisko dowódcy (wraz z wydzieloną kompanią czołgów w Wilnie)^[6]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 1. lokatą w korpusie oficerów samochodowych^[7]. W 1937, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do korpusu oficerów broni pancernych.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6722 (10 maja 1922)^[8]
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)^[9]
Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1938)^[10]
Medal Niepodległości (5 sierpnia 1937)^[11]
Srebrny Krzyż Zasługi (15 sierpnia 1924)^[12]^[13]
Odznaka „Znak Pancerny” nr 800 (11 listopada 1935)^[14]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 127.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 647, 658.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 19.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 277, 780.
↑ Broń pancerna kawalerii Wojska Polskiego 1936–1939 Dywizjony pancerne w latach 1937–1939 – powstanie, organizacja i wnioski z działań wojennych [online], Portal Militarny, 23 grudnia 2022 [dostęp 2023-04-17] (pol.).
↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 340.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 26 czerwca 1922 roku, s. 469.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 277.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 14 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ M.P. z 1937 r. nr 178, poz. 294 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1924 r. nr 192, poz. 596 „za pełną poświęcenia i z narażeniem życia niesioną pomoc ofiarom wybuchu w Cytadeli warszawskiej w dniu 13 października 1923 r. oraz ratowanie zagrożonego mienia państwowego”.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 99 z 27 września 1924 roku, s. 550 „w uznaniu zasług położonych podczas niesienia pomocy ofiarom wybuchu w Cytadeli oraz za ratowanie zagrożonego mienia państwowego”.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 listopada 1935 roku, s. 124.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923-1] Rocznik Oficerski 1923 ↓.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_18_z_3_maja_1926_roku,_s._127-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 127.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928647,_658-3] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 647, 658.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_1_z_28_stycznia_1931_roku,_s._19-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 19.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932277,_780-5] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 277, 780.

[6] Broń pancerna kawalerii Wojska Polskiego 1936–1939 Dywizjony pancerne w latach 1937–1939 – powstanie, organizacja i wnioski z działań wojennych [online], Portal Militarny, 23 grudnia 2022 [dostęp 2023-04-17] (pol.).

[CITEREFRybkaStepan2003340-7] Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 340.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_18_z_26_czerwca_1922_roku,_s._469-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 26 czerwca 1922 roku, s. 469.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932277-9] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 277.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_11_listopada_1938_roku,_s._14_„za_zasługi_w_służbie_wojskowej”-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 14 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[11] M.P. z 1937 r. nr 178, poz. 294 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[12] M.P. z 1924 r. nr 192, poz. 596 „za pełną poświęcenia i z narażeniem życia niesioną pomoc ofiarom wybuchu w Cytadeli warszawskiej w dniu 13 października 1923 r. oraz ratowanie zagrożonego mienia państwowego”.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_99_z_27_września_1924_roku,_s._550_„w_uznaniu_zasług_położonych_podczas_niesienia_pomocy_ofiarom_wybuchu_w_Cytadeli_oraz_za_ratowanie_zagrożonego_mienia_państwowego”-13] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 99 z 27 września 1924 roku, s. 550 „w uznaniu zasług położonych podczas niesienia pomocy ofiarom wybuchu w Cytadeli oraz za ratowanie zagrożonego mienia państwowego”.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_12_z_11_listopada_1935_roku,_s._124-14] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 listopada 1935 roku, s. 124.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]