Piłka nożna w Anglii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 08:57, 18 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Mecz reprezentacji Anglii na Stadionie Wembley

Piłka nożna w Anglii była znana w średniowieczu. Sport ten uprawiano na ulicach, placach miejskich, bez żadnych ograniczeń i przepisów. Podczas gier często dochodziło do wypadków, zranień, a także kalectw i śmierci. Władze lokalne, następnie specjalne edykty królewskie zabraniały gry w piłkę. W XIV wieku Anglicy tę grę nazwali football.

Pod koniec XIX wieku piłkę nożną (football) wprowadzono do programów nauczania wychowania fizycznego w szkołach. Pierwsze piłkarskie kluby na świecie powstały w Anglii przy szkołach średnich i wyższych uczelniach.

W 1863 roku odbył się zjazd przedstawicieli istniejących klubów piłkarskich w Londynie, mający na celu ustalenie i ujednolicenia przepisów gry. W 1871 roku oddzielono piłkę nożną od rugby. Wówczas rozegrano pierwsze mecze piłkarskie o Puchar Anglii. W 1888 roku utworzono ligę piłkarską i wprowadzono zawodowstwo.

Rozgrywki o Puchar Anglii i mistrzostwa ligowe drużyn zawodowych przyczyniły się do podwyższenia poziomu oraz zwiększenia atrakcyjności spotkań. W 1923 roku spotkanie mistrzowskie, West Ham UnitedBolton Wanderers, obejrzało 127 000 widzów.

Rozgrywki ligowe

W roku 1888 w Anglii William McGregor, prezes Aston Villi założył pierwszą profesjonalną ligę na świecie, The Football League[1]. W sezonie 1888/1889 uczestniczyło w niej dwanaście drużyn: Accrington, Aston Villa, Blackburn Rovers, Bolton Wanderers, Burnley, Derby County, Everton, Notts County, Preston North End, Stoke City, West Bromwich Albion i Wolverhampton Wanderers. Pierwszym mistrzem Anglii został zespół Preston North End[2]. Początkowo istniała tylko jedna klasa rozgrywek, jednak w roku 1892 utworzono drugą ligę, Second Division. Dołączył do niej Arsenal, który stał się pierwszym klubem z południa kraju występującym w The Football League[3]. Sześć lat później wprowadzono zasadę awansu i spadku. Rozgrywki z czasem rozszerzały się i w roku 1923 były już cztery ligi po 22 kluby[1]. 14 czerwca 1991 roku kluby grające w First Division podpisały dokument, według którego od następnego roku liga miała stać się niezależną i przyjąć nazwę Premier League. Stało się tak w 1992 roku[1]. Obecnie The Football League jest drugą klasą rozgrywek w Anglii i znajdują się tam trzy ligi, Championship, League One oraz League Two. Grają w niej 72 zespoły[4]. Obecnie system ligowy w Anglii liczy sobie 23 szczeble rozgrywek.

Kluby według liczby sezonów w najwyższej klasie rozgrywkowej (stan na początek sezonu 2017/18):

Lp. Klub liczba sezonów
1 Everton 115
2 Aston Villa 105
3 Liverpool 103
4 Arsenal 101
5 Manchester United 93
6 Manchester City 89
7 Sunderland 86
Newcastle United 86
9 Chelsea 83
Tottenham Hotspur 83
11 West Bromwich Albion 80
12 Bolton Wanderers 73
13 Blackburn Rovers 72
14 Sheffield Wednesday 66
15 Derby County 65
16 Wolverhampton Wanderers 63
17 Stoke City 62
18 Middlesborough 61
19 Sheffield United 60
West Ham United 60
21 Birmingham City 57
22 Nottingham Forest 56
23 Burnley 55
24 Leeds United 50
Leicester City 50
26 Preston North End 46
27 Southampton 40
28 Coventry City 34
29 Portsmouth 33
30 Huddersfield Town 31
31 Notts County 30
32 Blackpool 28
33 Charlton Athletic 26
Ipswich Town 26
35 Fulham 25
36 Norwich City 24
38 Queens Park Rangers 23
37 Bury 22
39 Crystal Palace 18
40 Luton Town 16
Cardiff City 16
42 Wimbledon 14
43 Bradford City 12
Grimsby Town 12
Oldham Athletic 12
46 Watford 11
47 Bristol City 9
Swansea City 9
49 Wigan Athletic 8
50 Accrington 5
Brentford 5
Hull 5
Brighton & Hove Albion 5
54 AFC Bournemouth 3
Oxford United 3
Reading 3
Bradford Park Avenue 3
58 Millwall 2
Darwen 2
60 Barnsley 1
Carlisle United 1
Glossop North End 1
Leyton Orient 1
Northampton Town 1
Swindon Town 1

źródło: The Guardian

Puchary

Najważniejsze rozgrywki pucharowe rozgrywane w Anglii to:

  • Puchar Anglii – rozgrywany jest od roku 1871; są to najstarsze rozgrywki piłkarskie na świecie[5]. W sezonie 2008/2009 w pucharze brały udział 762 kluby[6].
  • Puchar Ligi Angielskiej – rozgrywany jest od roku 1960 i obecnie nosi nazwę Capital One Cup[7]. Uczestniczą w nim 92 zespoły.
  • Tarcza Wspólnoty – rozgrywana jest od roku 1908. Jest to mecz pomiędzy mistrzem Anglii a zdobywcą Pucharu Anglii, ewentualnie wicemistrzem.[8].
  • Football League Trophy – rozgrywany jest od roku 1983 i uczestniczą w nim kluby z trzeciego i czwartego szczebla rozgrywek[9].
  • FA Trophy – rozgrywki dla drużyn grających w ligach na szczeblu 5-8. Zostały stworzone w roku 1969 i pięć lat później zastąpiło FA Amateur Cup[10].
  • FA Vase – rozgrywki zostały stworzone w roku 1974 i również zastąpiły FA Amateur Cup[11]. Uczestniczą w nich kluby z lig na szczeblu 9-10.

Reprezentacja Anglii

Reprezentacja Anglii reprezentuje kraj na arenie międzynarodowej. Jest to obok Szkocji najstarsza reprezentacja narodowa na świecie. Swój pierwszy mecz rozegrała 30 listopada 1872 z tym właśnie krajem i zremisowała 0:0[12]. W roku 1966 Anglia została Mistrzem Świata i jest jednym z ośmiu państw, które to uczyniły[13]. Według stanu na 30 marca 2010 roku Anglia zajmuje siódme miejsce w Rankingu FIFA[14].

Poza seniorską reprezentacją istnieją także kadry juniorskie i młodzieżowe, do lat 16, 17, 18, 19, 20 i 21[15]. Istnieje również reprezentacja B[16] i C[17].

Piłka nożna kobiet

 Osobny artykuł: Piłka nożna kobiet w Anglii.

Pierwszy mecz kobiet w Anglii odnotowano w marcu 1895 roku. W kwietniu 1920 roku rozegrano natomiast pierwszy mecz międzypaństwowy. Zespół z Preston wygrał 2:0 z Francją. Rok później The FA zakazało rozgrywania meczów kobiet. W roku 1969 44 kluby utworzyły Women’s Football Association[18].

W Anglii istnieje osiem klas rozgrywek ligowych piłki nożnej kobiet. Najwyższą z nich jest FA Women’s Premier League National Division, która powstała w roku 1992. W sezonie 2008/2009 mistrzem Anglii został Arsenal. Jest to jeden z najbardziej utytułowanych żeńskich klubów w kraju. W sezonie 2006/2007 wygrał rozgrywki Ligi Mistrzów.

Stadiony

Narodowym stadionem w Anglii jest Wembley. Mieści on 90 tysięcy widzów i jego właścicielem jest The FA. Rozgrywane są na nim spotkania reprezentacji, półfinały i finały Pucharu Anglii, finał Pucharu Ligi, Football League Trophy, FA Trophy, FA Vase oraz finały barażów o awans do the Football League i Conference National.

Na Old Trafford może zasiąść 76 212 osób i jest on największym klubowym obiektem w kraju. Następny jest Emirates Stadium (60 355) i St James’ Park (52 387). Wszystkie zespoły grające w Premier League posiadają stadion ze wszystkimi miejscami siedzącymi.

Przypisy

  1. a b c History of The Football league. football-league.co.uk, 03.08.2008. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  2. England 1888/89. RSSSF. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  3. Roper, Alan: The Real Arsenal Story: In the Days of Gog. Wherry, 2004. ISBN 0-9546259-1-9.
  4. Clubs. football-league.co.uk. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  5. History of FA Cup. The FA. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  6. FA Cup entries. The FA. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  7. Football League Cup Summary. Football Club History Database. [dostęp 08.08.2009]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-10-14)]. (ang.).
  8. The Shield - A brief history. The FA. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  9. The Football League Trophy. RSSSF. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  10. The FA Trophy. napit.co.uk. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  11. About The FA Vase. The FA. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  12. The Story So Far. The FA. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  13. World Cup. RSSSF. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  14. FIFA/Coca-Cola World Ranking. FIFA.com. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  15. England. The FA. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  16. England - International Results B-Team. RSSSF. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  17. England C Team. The FA. [dostęp 08.08.2009]. (ang.).
  18. Women’s Football History. The FA. [dostęp 09.08.2009]. (ang.).

Zobacz też