Burnley F.C.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Burnley F.C.
ilustracja
Pełna nazwa

Burnley Football Club

Przydomek

The Clarets

Barwy

         
bordowo-niebieskie

Data założenia

1882

Liga

Premier League

Państwo

 Wielka Brytania

Kraj

 Anglia

Siedziba

Burnley

Stadion

Turf Moor

Sponsor techniczny

Umbro

Prezes

Barry Kilby

Trener

Vincent Kompany

Asystent trenera

Ian Woan
Steve Stone

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Burnley Football Club (wym. [ˈbɜrnli]) – angielski klub piłkarski z Burnley w hrabstwie Lancashire. Mistrz Anglii z 1921 i 1960 roku. Od sezonu 2023/2024 ponownie występuje w Premier League[1].

Głównym rywalem Burnley jest Blackburn Rovers[2]. Mecze pomiędzy tymi drużynami nazywane są derbami wschodniego Lancashire (ang. East Lancashire Derby).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Piłkarze Burnley F.C. w 1890 roku.

Początkowo był to klub rugby. W 1882 roku przeszedł na piłkę nożną oraz zmienił nazwę z Burnley Rovers na Burnley Football Club. Wkrótce po tym skorzystał z zaproszenia miejscowej drużyny krykieta i rozpoczął grę na Turf Moor. Na stadionie tym Burnley występuje do dziś. W 1888 roku Burnley było jednym z założycieli Football League. W sezonie 1897/1898 klub wygrał rozgrywki Second Division[3].

W 1914 roku zespół pokonał 1:0 Liverpool w finale Pucharu Anglii i zdobył to trofeum. Po zakończeniu I wojny światowej, w sezonie 1920/1921 Burnley zanotowało serię 30 meczów bez porażki[4] i zostało mistrzem Anglii. Rok wcześniej klub zajął drugie miejsce w tabeli[3].

W roku 1947 Burnley ponownie dotarło do finału Pucharu Anglii, w którym przegrało z Charltonem Athletic. W sezonie 1959/1960 Burnley zostało po raz drugi mistrzem kraju, zaś dwa lata później dotarli do finału krajowego pucharu, przegranego z Tottenhamem Hotspur. W latach 60. klub dwukrotnie startował w Pucharze Miast Targowych[3].

W sezonie 1975/1976 Burnley spadło do drugiej ligi, Second Division, zaś cztery lata później występowali już o klasę rozgrywkową niżej. Pod koniec lat 80. zespół przez siedem sezonów występował na czwartym szczeblu rozgrywkowym. Od sezonu 1992/1993 grali na zmianę w drugiej i trzeciej lidze. W sezonie 2008/2009 klub doszedł do finału Pucharu Ligi oraz zajął szóste miejsce w Championship, ostatnie dające grę w barażach. Klub dotarł do finałów play-offów, w których pokonał Sheffield United i awansował do Premier League[3]. 25 kwietnia po przegranej u siebie 0:4 z Liverpoolem Burnley spadło z najwyższej klasy rozgrywkowej w Anglii[5].

W sezonie 2022/2023 Burnley zajęło pierwsze miejsce w Championship z dorobkiem 101 punktów i ponownie awansowało do Premier League[1].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Obecny skład[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Burnley F.C..
Stan na 31 sierpnia 2021[6]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Anglia Nick Pope
2 OB Anglia Matthew Lowton
3 OB Anglia Charlie Taylor
4 PO Anglia Jack Cork
5 OB Anglia James Tarkowski
6 OB Anglia Ben Mee (kapitan)
7 PO Islandia Jóhann Berg Guðmundsson
8 PO Anglia Josh Brownhill
9 NA Nowa Zelandia Chris Wood
10 NA Anglia Ashley Barnes
11 PO Anglia Dwight McNeil
13 BR Walia Wayne Hennessey
Nr Poz. Piłkarz
14 OB Walia Connor Roberts
16 PO Anglia Dale Stephens
17 NA Anglia Aaron Lennon
18 PO Anglia Ashley Westwood
19 NA Anglia Jay Rodriguez
22 OB Irlandia Nathan Collins
23 OB Holandia Erik Pieters
25 BR Anglia Will Norris
26 OB Szkocja Phillip Bardsley
27 NA Czechy Matěj Vydra
28 OB Irlandia Kevin Long
NA Wybrzeże Kości Słoniowej Maxwel Cornet

Piłkarze na wypożyczeniu[edytuj | edytuj kod]

Nr Poz. Piłkarz
BR Dania Lukas Jensen (w Carlisle United do 30 czerwca 2022)
Nr Poz. Piłkarz
BR Irlandia Północna Bailey Peacock-Farrell (w Sheffield Wednesday do 30 czerwca 2022)

Trenerzy[edytuj | edytuj kod]

Kadencja Trener
1893-1896 Arthur Sutcliffe
1896-1899 Harry Bradshaw
1899-1903 Ernest Magnall
1903-1910 Spen Whittaker
1910-1911 R. Wadge
1911-1925 John Haworth
1925-1932 Albert Pickles
1932-1935 Tom Bromilow
1935-1939 Alf Boland
1945-1948 Cliff Britton
1948-1954 Frank Hill
1954-1957 Alan Brown
1957-1958 Billy Dougall
1958-1970 Harry Potts
1970-1976 Jimmy Adamson
1976-1977 Joe Brown
1977-1979 Harry Potts
1979-1983 Brian Miller
1983-1984 John Bond
1984-1985 John Benson
1985 Martin Buchan
1985-1986 Tommy Cavanagh
1986-1989 Brian Miller
1989-1991 Frank Casper
1991-1996 Jimmy Mullen
1996-1997 Adrian Heath
1997–1998 Chris Waddle
1998–2004 Stan Ternent
2004–2007 Steve Cotterill
2007–2010 Owen Coyle
2010 Brian Laws
2011 Stewart Gray
2011–2012 Eddie Howe
2012–2022 Sean Dyche

Europejskie puchary[edytuj | edytuj kod]

Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Przeciwnik Dom Wyjazd Ogólnie
1960/61 Puchar Europy 1R Francja Stade Reims 2–0 3–2 5–2
1/4 Niemcy Hamburger SV 3–1 1–4 4–5
1966/67 Puchar Miast Targowych 1R Niemcy VfB Stuttgart 2–0 1–1 3–1
2R Szwajcaria Lausanne Sports 5–0 1–3 6–3
3R Włochy SSC Napoli 3–0 0–0 3–0
1/4 Niemcy Eintracht Frankfurt 1–1 1–2 2–3
2018/19 Liga Europy 2Q Szkocja Aberdeen 3–1 1–1 4–2, Dogr.
3Q Turcja İstanbul Başakşehir 1–0 0–0 1–0, Dogr.
PO Grecja Olympiakos SFP 1–1 1–3 2–4

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Telewizja Polska S.A, To już pewne! Znamy pierwszego beniaminka Premier League, sport.tvp.pl, 8 kwietnia 2023 [dostęp 2023-05-29] (pol.).
  2. The Blackburn-Burnley rivalry bodes well for the Premier League. Guardian, 27 maja 2009. [dostęp 2011-06-25]. (ang.).
  3. a b c d Przedstawiamy beniaminka Premier League: Burnley FC. Tylko Piłka, 2009-06-08. [dostęp 2009-12-26].
  4. Rekord ten został poprawiony w sezonie 2003/2004 przez Arsenal.
  5. Nabil Hassan: Burnley 0 – 4 Liverpool. BBC Sport, 2010-04-25. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
  6. [1] (ang.) [Dostęp: 8 stycznia 2021].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]