Pleszka białogłowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pleszka białogłowa
Phoenicurus leucocephalus
Vigors, 1831
Ilustracja
Samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Rodzina

muchołówkowate

Podrodzina

kląskawki

Rodzaj

Phoenicurus

Gatunek

pleszka białogłowa

Synonimy
  • Phœnicura leucocephala Vigors, 1831[1]
  • Chaimarrornis leucocephalus (Vigors, 1831)[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Pleszka białogłowa (Phoenicurus leucocephalus)[4]gatunek małego ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae) występujący w Azji. Nie jest zagrożony.

Systematyka
Gatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1831 roku Nicholas Aylward Vigors. Autor nadał mu nazwę Phœnicura leucocephala, a jako miejsce typowe wskazał Himalaje[5][6], co w 1924 roku uściślono do dystryktu Shimla-Almora[5]. Gatunek bywał przez niektórych autorów wydzielany do monotypowego rodzaju Chaimarrornis Hodgson, 1844[2][5][7]. Nie wyróżnia się podgatunków[1][8].
Osobnik sfotografowany w Tajlandii
Morfologia
Długość ciała 18–19 cm; masa ciała 24–42 g[1]. Obie płcie są do siebie podobne[1]. Na głowie charakterystyczna biała „czapeczka”[1].
Występowanie
Występuje od Azji Środkowej przez Himalaje po wschodnie Chiny i północne Indochiny[9][10]. W okresie lęgowym żyje w górach, po lęgach schodzi w niższe partie gór[10].

Został stwierdzony w Polsce, ale ma status uciekiniera z niewoli i nie został zaliczony do polskiej awifauny (kategoria E według Komisji Faunistycznej Sekcji Ornitologicznej PTZool)[11].

Pożywienie
Żywi się głównie owadami, sporadycznie jagodami i nasionami traw[1].
Status
IUCN uznaje pleszkę białogłową za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana; w zależności od miejsca występowania ptak ten może być pospolity lub rzadki. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za prawdopodobnie stabilny[3][9].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f N. Collar: White-capped Redstart (Phoenicurus leucocephalus), version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2022-12-18]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  2. a b Chaimarrornis leucocephalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2023-01-14] (ang.).
  3. a b Phoenicurus leucocephalus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Muscicapidae Fleming,J, 1822 - muchołówkowate - Chats and flycatchers (wersja: 2023-01-02). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-01-13].
  5. a b c D. Lepage: White-capped Water-Redstart Phoenicurus leucocephalus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-01-14]. (ang.).
  6. N.A. Vigors. Exhibition and description of Himalayan birds. „Proceedings of the Committee of Science and Correspondence of the Zoological Society of London”. 1 (3), s. 35, 1831. (ang. • łac.). 
  7. P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Muscicapidae Fleming,J, 1822 - muchołówkowate - Chats and flycatchers (wersja: 2022-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-11-15].
  8. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.2). [dostęp 2022-12-18]. (ang.).
  9. a b Species factsheet: Phoenicurus leucocephalus. BirdLife International. [dostęp 2022-12-18]. (ang.).
  10. a b White-capped Redstart (Chaimarrornis leucocephalus), [w:] Birds of Kazakhstan [online], Birds.kz [dostęp 2018-01-02].
  11. Aneks. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce do 31.12.2021, lecz nie zaliczone do awifauny krajowej [online], Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej PTZool [dostęp 2022-12-18].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]