Pokolenie Y

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 178.252.31.71 (dyskusja) o 00:23, 1 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Pokolenie Y[1] (ang. Generation Y), in. milenialsi (ang. Millennials) – pokolenie ludzi urodzonych w Polsce od 1984 do 1997 roku[2], a w innych krajach, np. USA pokolenie wyżu demograficznego z lat 80. i 90. XX wieku[3]. Nazywane jest również „pokoleniem Milenium”, „następną generacją”, „pokoleniem cyfrowym” oraz „pokoleniem klapek i iPodów”[potrzebny przypis]. Po raz pierwszy nazwa ta pojawiła się w 1993 w tygodniku „Advertising Age”[3]. Datowanie ludzi z pokolenia Y nie jest ścisłe, jednak według większości źródeł, pokolenie Y to osoby urodzone między 1980 a 2000 rokiem, i dzieli się je na młodszych (osoby urodzone między 1990 a 2000 rokiem) i starszych (osoby urodzone między 1980 a 1989 rokiem)[4][5].

W 2014 roku firma Dale Carnegie Training i RSU Research ustaliły, że pokolenie Y obejmuje osoby urodzone w latach 1980-1996[6]. W amerykańskim programie telewizyjnym Survivor, w 33 sezonie pod tytułem "Millennials vs. Gen X", skład milenialsów obejmował osoby urodzone w latach 1984-1997[7]. Według rządowej agencji United States Census Bureau, pokolenie Y obejmuje ludzi urodzonych w latach 1982-2000[8].

W odróżnieniu od poprzedniej generacji, określanej mianem pokolenia X, „oswoili” nowinki technologiczne i aktywnie korzystają z mediów cyfrowych i technologii cyfrowych i uznawani są za generację zuchwałą, otwartą na nowe wyzwania[9].

Cechy charakterystyczne przedstawicieli pokolenia Y

  • Aktywnie i w każdej dziedzinie życia korzystają z technologii i mediów cyfrowych.
  • Żyją w „globalnej wiosce”, dzięki dostępowi do Internetu mają znajomości na całym świecie.
  • Cechuje ich duża pewność siebie[10] [niewiarygodne źródło?].
  • Często dłużej mieszkają razem z rodzicami, opóźniając przejście w dorosłość[potrzebny przypis].
  • Ważniejsze stają się dla nich jakość życia i doświadczenia życiowe niż posiadanie[11].
  • Są dobrze wykształceni i gotowi dalej się rozwijać[potrzebny przypis].
  • Nie pamiętają czasów tzw. zimnej wojny pomiędzy USA i ZSRR oraz komunizmu w krajach Europy Środkowo-Wschodniej[12] (w Polsce ludzie pokolenia Y nie pamiętają czasów PRL).
  • Wychowali się w realiach wolnego rynku.
  • Według badań przeprowadzonych w University of New Hampshire cechują ich: wysokie mniemanie o swoich umiejętnościach, przekonanie o własnej wyjątkowości, nadmierne oczekiwania oraz silna awersja wobec krytyki[13].

Pokolenie Y w pracy

  • Chcą pracować, ale nie całe życie – myślą o przyszłości na emeryturze[3], planują długoterminowo, chętnie zakładają własny biznes[potrzebny przypis].
  • Nie jest dla nich istotna stabilna praca na dłuższy czas[3][11], często uważani są za nielojalnych pracowników[3].
  • Sporą uwagę przywiązują do życia prywatnego, oczekując dużej swobody i elastycznego czasu pracy[3]. Mają duży apetyt na życie i nie chcą się ograniczać – praca nie może ich ograniczać.
  • Przełożonych traktują jak równych sobie pracowników, ale z szerszymi kompetencjami[3][14].
  • Oczekują od pracodawcy wyznaczania celów i kontroli[11], prowadzenia „za rękę”[14].
  • Są świetnie przygotowani do pracy w realiach wolnego rynku i globalizacji[11][14].
  • Dobrze rozwiązują częste problemy, ale słabiej radzą sobie z niestandardowymi[14].

Zagrożenia i kontrowersje

  • Technologia, z której tak aktywnie korzystają, pozostawia im mało czasu na myślenie autonomiczne i wyrobienie sobie własnych poglądów, jednocześnie zaś umożliwia im sprawdzanie wiedzy w różnych źródłach.
  • Dochodzi do stopniowej alienacji pokoleniowej – nie kontaktują się niemal wcale z przedstawicielami poprzednich pokoleń (nie licząc rodziców).
  • Nie szukają autorytetów, żyjąc w przekonaniu, że „wszystko jest w ich rękach[15]” i nikt nie może im nic narzucić.
  • Nauczeni biegłego posługiwania się klawiaturą, zapominają, jak się pisze ręcznie[14].
  • Często są zbyt pewni siebie i niecierpliwi, muszą się dopiero uczyć odpowiedzialności za swoje czyny[14][11].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Marta Piątkowska. W nogi, to idzie młodość. „Gazeta Wyborcza”. 106 (8713), s. 31, 7–8 maja 2016. Warszawa: Agora SA. ISSN 0860-908X. 
  2. ↑ Witold Wrzesień: Czy pokoleniowość nam się nie przydarzy? Kilka uwag o współczesnej polskiej młodzieży.
  3. ↑ a b c d e f g Artykuł o Pokoleniu Y na portalu eurostudent. [dostęp 2010-05-27]. (pol.).
  4. ↑ Czego spodziewać się po pokoleniu Y? - rynekpracy.pl [online], rynekpracy.pl [dostęp 2016-11-13].
  5. ↑ Milenials: cechy pokolenia Y : Brief, „Brief :: marketing i sprzedaż | reklama | media | pr” [dostęp 2017-06-17] (pol.).
  6. ↑ https://www.dalecarnegie.com/blog/main/retaining-millennials-develop-them-now-or-watch-them-go/ [online], www.dalecarnegie.com [dostęp 2018-02-02].
  7. ↑ Survivor: Millennials vs. Gen X [online], Wikipedia, 20 stycznia 2018 [dostęp 2018-02-02] (ang.).
  8. ↑ US Census Bureau, Millennials Outnumber Baby Boomers and Are Far More Diverse, „The United States Census Bureau” [dostęp 2018-02-02] (ang.).
  9. ↑ Jak zadłuża się pokolenie Y? – PRNews.pl (Dostęp: 2013-06-04).
  10. ↑ Zrozumieć potrzeby pracowników z pokolenia Y – www.ekonomia.rp.pl.
  11. ↑ a b c d e e-mentor. [dostęp 2010-05-27]. (pol.).
  12. ↑ O pokoleniach. Czym ludzie się od siebie różnią – Autor: Janusz Kucharczyk. Sklep Gospel, 2013-04-17. [dostęp 2013-04-17].
  13. ↑ Paul Harvey: As College Graduates Hit The Workforce, So Do More Entitlement-Minded Workers. University of New Hampshire, 2013.
  14. ↑ a b c d e f Raport o pokoleniu Y w pracy na stronie Polityka.pl. [dostęp 2010-05-27]. (pol.).
  15. ↑ Pokolenie Y – przytłoczeni rzeczywistością – artykuł. [dostęp 2010-05-27]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pokolenie_Y&oldid=53043715”