Portal:Geografia/Artykuły/20
Konflikt językowy w Norwegii (norw. målstriden, språkstriden lub sprogstriden) – długotrwały i wciąż istniejący konflikt związany z występowaniem dwóch standardów literackich języka norweskiego: bokmål i nynorsk. Historycznie ujmując, bokmål to znorwegizowana wersja duńskiego, podczas gdy nynorsk wywodzi się z dialektów norweskich i jest w opozycji do języka duńskiego.
Od XVI wieku do roku 1814 językiem urzędowym na terenie Norwegii był duński, co wynikało bezpośrednio z duńskiego panowania na terytorium Norwegii. W rezultacie język norweski nie rozwijał się w sposób skoordynowany. Miejskie klasy wyższe używały języka duńsko-norweskiego, odmiany języka duńskiego z norweską wymową. Po rozpadzie unii w 1814 r. język duńsko-norweski pozostał oficjalnym językiem kraju i stopniowo ewoluował w stronę niezależnego języka. Początkowo język, który wyewoluował z duńsko-norweskiego, nazywany był riksmål, od 1929 r. przyjęto nazwę bokmål. W tym samym czasie tworzyła się druga odmiana języka, oparta głównie na dialektach wiejskich — nynorsk. Próby połączenia tych języków i stworzenia jednego obowiązującego standardu nie przyniosły powodzenia i zostały zakończone oficjalnie w 2002 r.
Obecnie w szkołach prowadzi się naukę zarówno w bokmål, jak i nynorsk. Oba warianty języka są podobne, Norwegowie używający różnych odmian rozumieją się wzajemnie.