Prorokowa Góra
 Prorokowa Góra i dolina Tarnawki. Widok ze Śleszowic | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
584 m n.p.m. |
Położenie na mapie gminy Zembrzyce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu suskiego  | |
 49°46′11,5″N 19°33′54,4″E/49,769861 19,565111
| |
Prorokowa Góra (584 m) – góra w Grupie Żurawnicy, w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczana do Beskidu Małego[1], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Pasm Pewelsko-Krzeszowskich[2].
Wznosi się w północno-wschodniej części pasma, w jego głównym grzbiecie, pomiędzy Kocurową Górą (na południowym wschodzie) a Górą Żmijową (na zachodzie). Jej dość strome, północne stoki, opadające ku dolinie Tarnawki, są porośnięte lasem, natomiast południowe, opadające ku amfiteatralnie zakończonej dolinie potoku Błądzonka oraz południowo-wschodnie, schodzące ku dolinie Skawy, w większości zajmują pastwiska i pola uprawne. Południowo-wschodni grzbiet Prorokowej Góry poprzez przełączkę z osiedlem Koźle przechodzi w Bacowskie Wierchy (Kocurową Górę)[3][4][5].
Południowymi stokami Prorokowej Góry, poniżej jej szczytu, biegnie czerwono znakowany szlak turystyczny z Zembrzyc na Groń Jana Pawła II. Prorokowa Góra porośnięta jest lasem, widokowy jest natomiast jej grzbietowy odcinek łączący ją z Bacowskimi Wierchami (Kocurową Górą). Widoczna z niego jest m.in. Gołuszkowa, Pasmo Jałowieckie, Beskid Żywiecki, szczyty wznoszące się nad Lachowicami[6].
Wznosi się w granicach wsi Tarnawa Dolna w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Zembrzyce[3].
- Szlaki turystyczne
odcinek: Zembrzyce – Prorokowa Góra – Żmijowa – Gołuszkowa – Carchel – stoki Żurawnicy – Krzeszów[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 326–327, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Balon, M.Jodłowski, Regionalizacja fizycznogeograficzna Karpat Zachodnich – studium metodologiczne, [w:] W. Ziaja. M. Jodłowski (red.), Struktura środowiska przyrodniczego a fizjonomia krajobrazu, Kraków 2014, s. 85–106.
- ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-03-02].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-03-02].
- ↑ a b Beskid Mały. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2014, s. 2, ISBN 978-83-7605-329-5.
- ↑ Radosław Truś, Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 226, 228, ISBN 978-83-62460-50-2.